Bojownikom niepodległości

Tadeusz Górski

(1889–1918)

górski tadeusz 1889Urodził się 24 października 1889 r. we Lwowie. Syn Mateusza i Marii z Turków.

Od 1901 r. kształcił się w I gimnazjum w Tarnowie. Następnie (1905-1908) uczył się w I gimnazjum w Nowym Sączu, a potem w II gimnazjum w tym mieście, w czerwcu 1909 r. uzyskując maturę. Podjął studia na Wydz. Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1910-1911 odbył obowiązkową służbę wojskową w armii austro-węgierskiej w charakterze jednorocznego ochotnika. Następnie kontynuował studia na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Członek PDS ps. „Szary”. Był współorganizatorem X PDS w Nowym Sączu. Tam też od 23 grudnia 1912 do stycznia 1914 r. sprawował funkcje zastępcy prezesa wydziału oraz instruktora. 23 lutego 1914 r. przydzielony do 1 komp. PDS w Krakowie w charakterze instruktora, już 9 marca uzyskał nominację na instruktora objazdowego i szefa kancelarii okręgu II PDS (krakowski). W lipcu podczas ćwiczeń PDS w Nowym Sączu utracił oko. Z dniem 3 sierpnia otrzymał najwyższy stopień w organizacji tj. podchorążego.

W czasie I wojny światowej 8 sierpnia 1914 r. wyruszył na front jako dowódca 6 komp. strzeleckiej oddziału J. Piłsudskiego (3 komp. I baonu 1 pp LP). Dowództwo komp. sprawował do 8 lub 9 października. Mianowany por. piech. z dniem 9 października 1914, został wysłany do prac organizacyjnych na terenie Królestwa Polskiego. Chory, w grudniu 1914 r. przebywał w szpitalu Obrony Krajowej w Pilźnie, a w lutym 1915 r. w Teplicach. Wobec złego stanu zdrowia 1 maja zwolniony z Legionów. 

Z ramienia Naczelnego komitetu Narodowego prowadził w Jabłonkowie punkt werbunkowy do Legionów. Od lata 1917 r. w POW na terenie Królestwa Polskiego.

W listopadzie 1918 r. uczestniczył w rozbrajaniu Niemców w Siedlcach. Objął funkcję komendanta placu.

Otruty przez działaczy komunistycznych 16 listopada 1918 r. w Siedlcach. Pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym przy ul. Cmentarnej.

Pośmiertnie odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 4 kl. i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.

Był żonaty.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 300/1930
Źródła

H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 2, Warszawa 2006;  J. Giza, Legioniści z nowosądeckich gimnazjów czasu Wielkiej Wojny 1914-1918, Kraków-Nowy Sącz 2018; J. Giza, Organizacja „Wolność” 1918. Polska konspiracja niepodległościowa w cesarsko-królewskiej armii podczas I wojny światowej i losy jej bohaterów, Kraków 2011; P. Łossowski, Zerwane pęta, Warszawa 1986; Materiały do historii I Brygady, „Żołnierz Legionów i POW” nr 3-4/1939; „Monitor Polski” nr 300/1930; R. Starzyński, Cztery lata w służbie Komendanta. Przeżycia wojenne 1914-1918, Warszawa 1937.