Urodził się 10 lipca 1872 r. w Lipówce pow. Płoskirów. Syn Antoniego Stanisława i Łucji z Żurakowskich.
Pracował jako buchalter.
Od stycznia 1919 r. w stopniu szer. w WP. Zapewne w składzie Dywizji Litewsko-Białoruskiej brał udział w walkach z bolszewikami. Podczas obrony Słonima został ciężko ranny (10 kwietnia 1919); utracił nogę. Leczył się w szpitalu w Warszawie.
Zweryfikowany jako por. adm. z 1 czerwca 1919 r., w 1923 r. pełnił służbę w Oddziale Kontroli Wykonania Budżetu, zaś w 1928 4 r. w Ekspozyturze Wojskowej Kontroli Generalnej przy DOK nr I. W 1928 r. jako tytularny kpt. adm. pozostawał już w stanie spoczynku.
Mieszkał w Warszawie, a na początku lat 30. osadzie Wichry na Nowogródczyźnie.
Zmarł 30 marca 1935 r. w Warszawie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i trzykrotnie (czterokrotnie?) Krzyżem Walecznych.
Żonaty z Marią Krzyczkowską, miał synów Stanisława (zob.), Władysława (26 VI 1901-5 VII 1916) iOlgierda (zob.).
I. Mikulewicz, Cegiełki ocalenia pamięci, www.tygodnik.lt/201531/bliska2.html [dostęp 13 XII 2020]; „Monitor Polski” nr 156/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934.