Urodził się 2 marca 1901 r. w Warszawie. Syn Józefa i Adolfiny z Grabowskich.
Działacz niepodległościowy ps. „Oksza”.
Po 1918 r. w WP. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. piech., 1 stycznia 1935 r. awansował na por. rez. piech.
Ukończył seminarium nauczycielskie. Mieszkał w Warszawie. Pracował jako nauczyciel w szkole powszechnej.
Podczas II wojny światowej w 1939 r. zmobilizowany do WP. Jako dowódca 1 komp. ckm służył w nadwyżkach 18 pp. Po zakończeniu walk powrócił do Warszawy. Brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach AK ps. „Fidelis”. Używał nazwiska „Andrzej Dulęba”. Służył w sztabie VII Obwodu (powiat warszawski) Okręgu Warszawskiego AK. W stopniu mjr. rez. piech. sprawował funkcję zastępcy szefa Oddz. I Obszaru Warszawskiego AK. Na tym stanowisku brał udział w powstaniu warszawskim 1944. Uczestniczył w działaniach w Śródmieściu. Został ciężko ranny.
Poległ 16 września 1944 r. przy ul. Koszykowej. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym na Bródnie w Warszawie.
Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Zonaty z Wandą Regenciak, a po rozwodzie (od XI 1941) z Kazimierą Józefą Dubielecką.
„Monitor Polski” nr 177/1938; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2003.