Bojownikom niepodległości

Tadeusz Grodzki

(1891-1955)

Urodził się 21 lutego 1891 r. w Zwańczyku. Syn Polikarpa i Marii z Kismanowskich.

Po 1918 r. w WP. W 1920 r. jako por. służył w Dep. Uzbrojenia MSWojsk.

Zweryfikowany jako kpt. uzbr. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 15 sierpnia 1924 r. na mjr. uzbr., pozostawał na tymczasowym stanowisku w Warsztatach Amunicyjnych w Warszawie (1923, 1924), a potem w Zakładzie Amunicyjnym nr 1 (1928). W 1932 r. był oficerem w Dep. Uzbrojenia MSWojsk. Awansowany 19 marca 1938 r. na ppłk. uzbr., wiosną 1939 r. pozostawał w stanie nieczynnym.

Podczas II wojny światowej w 1941 r. szef uzbrojenia 7 Bryg. Kadrowej Strzelców 1 Korpusu Polskiego.Po zakończeniu wojny i demobilizacji pozostał na emigracji.

Zmarł 25 maja 1955 r. w Argentynie.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości oraz złotym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 63/1933
Źródła

„Monitor Polski” nr 63/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.