Urodził się 25 lutego 1894 r. w Monastercu koło Żydaczowa. Syn Jana, nauczyciela, i Julii z Jacynów.
Ukończył Gimnazjum im. Franciszka Jóżefa w Dębicy (matura 3 czerwca 1912), po czym studiował na Wydz. Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Od 7 grudnia 1912 do stycznia 1914 rr. członek Zw. Strzeleckiego w Wieliczce ps. „Lelewel”. Następnie w Stałych Drużynach „Sokoła”.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w II baonie 2 pp LP. Uczestniczył w kampanii karpackiej. Wyczerpany, został superarbitrowany w Jabłonkowie (15 grudnia 1914) i przeznaczony do służby garnizonowej. Po rekonwalescencji przydzielony do 5 pp LP. W lipcu 1915 r. pod Urzędowem dostał się do niewoli rosyjskiej.
Internowany w Turkiestanie, potem przebywał w Indiach i Egipcie. W 1921 r. powrócił do Polski.
Kontynuował studia na Uniwersytecie Jagiellońskim (do 1923 r.), zaś w latach 1923-1925 kontynuował studia uzupełniające (anglistyczne i romanistyczne) na uniwersytetach w Londynie, Paryżu i Dijon. 5 marca 1927 r. uzyskał doktorat z filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Po powrocie do kraju pracował jako nauczyciel języka angielskiego w gimnazjum w Królewskiej Hucie (1925 r.) i Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie (1925-1929). Od 1929 r. był lektorem języka angielskiego w Wyższej Szkole Handlowej( od 1933: Szkole Głównej Handlowej) w Warszawie.
Autor książek dotyczących m.in. historii literatury angielskiej i północnoamerykańskiej, a także wielokrotnie wznawianego małego słownika polsko-angielskiego i angielsko-polskiego.
Podczas II wojny światowej we wrześniu 1939 r. uczestniczył w obronie Warszawy. Brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach organizacji polityczno-dziennikarskiej „Nasza Sprawa”. Uczestniczył w tajnym nauczaniu (Miejska Szkoła Handlowa w Warszawie, Szkoła Główna Handlowa, Uniwersytet Warszawski). Podczas powstania warszawskiego w 1944 r. wywieziony do obozu w Pruszkowie.
Po wojnie powrócił do pracy lektora w Szkole Głównej Handlowej (do 1946 r.), przez krótki okres czasu prowadził też wykłady z anglistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1 października 1946 r. kierownik katedry języka i literatury angielskiej na Uniwersytecie Łódzkim. W 1949 r. otrzymał tytuł prof. nadzwyczajnego. W 1954 r. został kierownikiem katedry filologii angielskiej na Uniwersytecie Warszawskim (do 1962 r.).
Członek-korespondent Tow. Naukowego Warszawskiego (od 1945 r.) i członek-korespondent Łódzkiego Tow. Naukowego (od 1948 r.).
Zmarł 10 maja 1973 r. w Warszawie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty (od 17 IV 1933) z Xenią Żytomirską.
Biogramy uczonych polskich, cz. I: Nauki społeczne, zesz. 1, Wrocław 1983; J. Hojarczyk, Związki Strzeleckie w obwodzie wielickim (1912-1914), Warszawa 1939; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest? t. 2, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 64/1937; R. Starzyński, Cztery lata w służbie Komendanta. Przeżycia wojenne 1914-1918, Warszawa 1937.