Urodził się 2 sierpnia 1887 r. we Lwowie. Syn Zygmunta i Józefy z Kozickich.
Od 1912 r. członek Zw. Strzeleckiego.
W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich ps. „Ordża”. W stopniu plut. służył w taborze 3 pp LP. W czasie kampanii karpackiej ranny 27 października pod Pniowem, w listopadzie przebywał w szpitalu w Szatmárnémeti. Chory na zapalenie opłucnej, został odesłany do szpitala w Szolnoku, a potem w Wiedniu. Ze względu na stan zdrowia zwolniony z Legionów. Ponownie wstąpił doń w 1915 r. Służył w nich do likwidacji Legionów.
Dziennikarz, podczas procesu b. legionistów w Marmaros-Sziget (8 czerwca-30 września 1918) był jedynym sprawozdawcą sądowym „Wieku Nowego”.
Po 1918 r. w WP. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnym mieście. Pracował jako dziennikarz.
Zmarł po 1937 r.
Odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.
Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; Lwów i Małopolska Wschodnia w Legionach Polskich 1914-1914, Lwów 1935; „Monitor Polski” nr 64/1937.