Urodził się 15 grudnia 1896 r. w Rohatynie. Syn Aleksandra.
Działacz niepodległościowy ps. „Zawisza”.
Po 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 1 lipca 1923 r. na kpt. piech., co najmniej od 1923 r. służył w 44 pp. 19 marca 1937 r. awansował na mjr. piech. Wiosną 1939 r. dowodził III baonem.
Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej. Od listopada 1939 r. był komendantem szkół podchorążych w Powstańczych Oddziałach Specjalnych „Jerzyki” ps. „Zawisza”. Używał nazwiska „Stefanowski”. Dowodził pododdziałem Start 1 w baonie AK „Czata 49”. Uczestnik powstania warszawskiego. Był szefem sztabu Zgrupowania „Kuba-Sosna” i dowódcą pododcinka „Zawisza” na Starym Mieście. Ciężko ranny 12 sierpnia. Kanałami przeszedł do Śródmieścia. Po kapitulacji oddziałów powstańczych (2 października 1944 r.) dostał się do niewoli niemieckiej. Uwolniony w 1945 r. W 1947 r. posiadał stopień ppłk. piech.
Po wojnie mieszkał w Londynie. Awansował na płk. piech.
Zmarł 27 stycznia 1990 r. w Londynie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Gunnersbury.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Żonaty z Heleną Zinth (zob.), a potem z Cecylią Krystyną z Wajdów Czajkowską.
K. Grodziska, Polskie groby na cmentarzach Londynu, Kraków 1995; „Monitor Polski” nr 87/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.