Urodził się 5 lipca 1904 r. we Lwowie. Syn Kazimierza i Marii z Schirmerów.
Uczeń trzeciej klasy filii IV gimnazjum we Lwowie. Należał do skautingu.
Od 1 listopada 1918 r. w stopniu szer. uczestniczył w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom na odcinku I (pododcinek Szkoła Kadecka).
Walczy jak żołnierz, jak bohater. Nie zrażają go niewygody, głód i chłód okopów, stoi na posterunku i tylko się wypytuje, czy linia nie przesunie się do jego ulicy, do domu „mamy”. Ale nie dał się zastąpić nigdy. Zdawało mu się, że jego duch, jego karabin, zaważą na szali [W. Nekrasz].
Poległ 17 listopada 1918 r. w czasie natarcia na Szkołę Kadecką i został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa w katakumbach (filar III).
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.
Rodziny nie założył.
„Monitor Polski” nr 255/1933; W. Nekrasz, Harcerze w bojach t. I-II, Warszawa 1930–1931; Obrona Lwowa 1–22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; W obronie Lwowa i Wschodnich Kresów. Polegli od 1-go listopada 1918 do 30-go czerwca 1919 r., Lwów 1926; J. Wereszyca [D. Łomaczewska], Przewodnik po Cmentarzu Obrońców Lwowa, Warszawa 1989.