Tadeusz Janiszewski

Urodził się 10 maja 1899 r. w Krakowie. Syn Tomasza i Anieli z d. Tomek.

W czasie I wojny światowej jako uczeń siódmej klasy szkoły realnej od 2 stycznia 1917 r. w Legionach Polskich. Służył w 1 pp LP.

Od listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. Przydzielony do Inspektoratu Wojsk Lotniczych, został skierowany na I kurs Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych w Warszawie. Po jego ukończeniu przydzielony do 5 esk. lotniczej, w jej składzie uczestniczył w walkach z bolszewikami. 1 grudnia 1919 r. mianowany ppor. obs.

W czasie akcji pod Lwowem gromiąc bombami i km oddziały kawalerii przeciwnika, zmuszał je do rozproszenia. W walkach pod Płoskirowem dnia 5 VII 1920 r. otoczony przez bolszewików, ostrzeliwuje się kładąc trupem kilkunastu Kozaków, a nie bacząc na rany w nodze, uprowadza ze sobą zachęcając przykładem garstkę żołnierzy od niechybnej śmierci. Po upływie 3 dni wraca, raniony, do służby czynnej w eskadrze i wykonuje cały szereg lotów wywiadowczych i bojowych.

Po wojnie w 2 plotn. Zweryfikowany jako por. obs. z 1 czerwca 1919 r. W październiku 1922 r. urlopowany celem dokończenia studiów, po czym przeniesiony do rezerwy. 2 stycznia 1932 r. awansował na kpt. rez. obs.

Ukończył studia na Politechnice Warszawskiej, uzyskując dyplom inżyniera hydrotechnika.

Mieszkał w Warszawie. Pracował w Instytucie Badań Technicznych Lotnictwa oraz jako samodzielny pracownik naukowy na Politechnice Warszawskiej.

Zmarł 9 grudnia 1980 r. w Forest Hills w stanie Nowy Jork.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Dwukrotnie żonaty: z Marią Wiktorią N., a potem (od 10 IV 1975) z Heleną Marią N.