Bojownikom niepodległości

Tadeusz Jankowski

(1892–1964)

Urodził się 5 marca 1892 r. w Bolesławicach, Kaliskie.

Ukończył gimnazjum w Piotrkowie (1910 r.). Należał wówczas do Organizacji Młodzieży Narodowej Szkół Średnich „Pet”. Następnie studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był członkiem Grup Narodowych, „Zetu” i Kół Braterskich. W lipcu 1914 r. należał do komitetu organizacyjnego Zjazdu „Zetu” w Krakowie. W 1918 r. wybrany na członka Centralizacji „Zetu”. W październiku tego roku był delegatem środowiska warszawskiego na Zjazd Organizacji Młodziży Narodowej we Lwowie.

Od 2 listopada 1918 r. w stopniu szer. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Należał do załogi odcinka I (pododcinekSzkoła Kadecka).

Od 1918 r. należał do Związku Patriotycznego, był redaktorem dziennika „Przegląd Poranny” w Warszawie. W latach 20. sprawował funkcję sekretarza generalnego Komitetu Wykonawczego Straży Kresowej. Od 1926 r. należał do Rady Naczelnej Związku Seniorów Organizacji Młodzieży Narodowej.

Ukończył studia, uzyskując doktorat filozofii.

W niepodległej Polsce mieszkał w Warszawie. Od 1 lutego 1926 r. do 1 września 1931 r. pracował w Departamencie Politycznym MSZ. Był kolejno pracownikiem kontraktowym, referentem w VIII (1 lutego 1927) i VII (1 lipca 1927) stopniu służbowym, kierownikiem referatu (15 grudnia 1928) i radcą ministerialnym w VI stopniu służbowym (1 stycznia 1929). Od 1 września 1931 r. pracował w konsulacie generalnym w Paryżu (konsul II klasy, od 1 lipca 1934 kierownik konsulatu i radca emigracyjny. Od 1 lipca 1935 r. radca w centrali MSZ. 1 września tego roku został radcą ambasady w Moskwie, od 1 kwietnia 1937 r. w V grupie uposażenia.

Podczas II wojny światowej po agresji sowieckiej z 17 września 1939 r. i likwidacji ambasady w Moskwie wyjechał na zachód. Pracował w Londynie w Polish Research Centre. Od 1 sierpnia 1941 do września 1944 r. kierownik wydziału wschodniego MSZ, po czym do 1 czerwca 1947 r. był zastępcą kierownika tego wydziału

Po wojnie pozostał na emigracji w Wlk. Brytanii. Był współzałożycielem Instytutu Badań Spraw Międzynarodowych w Londynie, członkiem Rady Instytutu Wschodniego „Reduta”. Wykładał w Szkole Nauk Politycznych i Społecznycj. Od 1952 r. redaktor pisma „Wschód Polski”.

Zmarł 29 października 1964 r. w Londynie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu North Sheen.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl. i złotym Krzyżem Zasługi.

Źródła

Mobilizacja uchodźstwa do walki politycznej 1945–1990 „Monitor Polski” nr 64/1931; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Rocznik służby dyplomatycznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 czerwca 1939, Warszawa 1939; Z żałobnej karty, „Biuletyn Koła Lwowian” nr 1/1965.