Tadeusz Janota

Urodził się 29 czerwca 1896 r. w Rabce. Syn Jana i Marii z Babików. Brat Leona (zob.).

W latach 1908–1910 uczył się w gimnazjum w Nowym Targu, a następnie w I gimnazjum w Nowym Sączu.

Od 1912 r. należał do Związku Strzeleckiego.

W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich ps. „Tur”. Służył w 1 pp LP i 4 komp. V baonu 7 pp LP. Ranny w 1914 r. pod Opatowcem (?) i w 1916 r. na „reducie Piłsudskiego” pod Kościuchnówką. Po likdwidacji pułku w końcu września 1916 r. wcielony z baonem do 5 pp LP (III baon).

Po kryzysie przysięgowym w Legionach z lipca 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej. W składzie 35 pp walczył na froncie włoskim.

Od listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. W sładzie 2 psp brał udział w walkach z Ukraińcami i bolszewikami. W lipcu 1920 r. skierowany do Szkoły Podchorążych w Warszawie. Wobec choroby szkoły nie ukończył. W 1921 r. w stopniu sierż. przeniesiony do rezerwy. Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. piech.

Kontynuował naukę  na kursie Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych w Krakowie i tam uzyskał maturę. Przez trzy semestry studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, a potem przez semestr w Akademii Górniczej.

W niepodległej Polsce mieszkał w Tarnowskich Górach. Pracował jako urzędnik kolejowy.

Zmarł po 1939 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.