Urodził się 27 listopada 1890 r. w Mytnicy na Kijowszczyźnie. Syn Bolesława, ziemianina, i Amelii z Homoltów. Brat Marii Apolonii Gutowskiej (zob.).
Ukończył gimnazjum w Kijowie (maturę uzyskał w 1909 r. w Petersburgu), po czym studiował na Wydziale Mechanicznym tamtejszej politechniki.
Należał do PPS i Związku Walki Czynnej.
W czasie I wojny światowej od końca 1914 do czerwca 1915 r. w POW ps. „Twardowski”. Uwięziony przez władze rosyjskie w Twerze, w listopadzie zbiegł i przedostał się do kraju. Służył w Legionach Polskich (5 szw. 1 puł LP). Ranny 18 września 1916 r. pod Sitowiczami. Uzyskał stopień st. uł. Ukończył szkołę oficerską pułku w Ostrołęce (31 marca 1917).
W następstwie kryzysu przysięgowego w Legionach od 20 lipca 1917 r. internowany przez Niemców w obozie w Szczypiornie i Łomży. Zwolniony, od połowy 1918 r. należał do Pogotowia Bojowego PPS.
Następnie zastępca szefa sztabu Milicji Ludowej. Od marca 1919 r. w Wojsku Polskim. Jako dowódca plut. i szw. służył w 1 pszwol. Awansował do stopnia por. kaw. Brał udział w walkach z bolszewikami. W szczególny sposób wyróżnił się podczas natarcie na Równe (18 września 1920 r.).
W 1921 r. wysłany do Francji, przebywał w szkole kawalerii w Saumur (16 marca-15 września).
Zweryfikowany jako rtm. kaw. z 1 czerwca 1919 r., był wykładowcą w Centralnej Szkole Jazdy w Grudziądzu (1923). W 1924 r. w 1 pszwol. 1 lipca 1925 r. awansował na mjr. kaw. Od 25 września oficer sztabu XII BK. Od 2 listopada 1927 r. studiował w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu studiów 23 sierpnia 1929 r. przydzielony do Oddz. II Sztabu Głównego. Awansowany 1 stycznia 1930 r. ppłk. dypl. kaw., od 1 listopada 1932 do kwietnia 1933 r. był attaché wojskowym w Helsinkach i jednocześnie w Sztokholmie z siedzibą w Helsinkach. 31 sierpnia 1933 r. przeniesiony do rezerwy.
Przeszedł do pracy w MSZ. Od 20 maja 1933 do 20 czerwca 1934 r. jako chargé d`affaires kierował polską placówką w Kairze. W lipcu 1934 r. powrócił do kraju.
Zmarł 28 sierpnia 1934 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Wojskowym na Powązkach kwat. A-19.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości z mieczami, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, fińskim orderem Białej Róży 2 kl. i szwedzkim orderem Miecza 2 kl.
Żonaty (od 1919 r.) z Marią Heleną Chełmicką (zob.), miał z nią syna Jana (1920–VII 1942), studenta politechniki, poległego jako żołnierz „Wachlarza”, oraz córkę Marię Ewę (ur. 1923) zamężną Zielińską, artystkę plastyka.
W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Waarszawie, Londyn 1969; A. Holiczenko, Żołnierze tajnego frontu. Lista imienna KN3 POW-Wschód, 1914–1921, Olsztyn 2012; W. Jędrzejewicz, P.O.W. i Batalion Warszawski. Moja służba 1914–1915, Warszawa 1939; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1934; A. Lenkiewicz, Kawalerowie Polski Niepodległej cz. 2, bmdw; G. Łukomski, w: Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945 t. II (1914–1921) cz. 2, Koszalin 1993 „Monitor Polski” nr 64/1931, 23/1934; Rocznik oficerów kawalerii 1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; Rocznik służby zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 czerwca 1939, Warszawa 1939; VII Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.