Tadeusz Jasieński–Werner

Urodził się 22 maja 1895 r. w Przeworsku. Syn Bolesława i Pelagii z Kirłłów (?).

Od 1912 r. należał do Polskich Drużyn Strzeleckich.

W czasie I wojny światowej od 4 lub 8 sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich. Mianowany 9 października 1914 r. ppor. piech., od 18 grudnia dowodził plut. w II baonie 1 pp LP. Po rozwiązaniu tego baonu w lutym 1915 r. został dowódcą plut. 4 komp. I baonu 1 pp LP. W pułku tym służył do kryzysu przysięgowego. W końcu marca 1917 r. służył w 1 komp. 1 pp LP.

W czasie kryzysu przysięgowego 16 lipca 1917 r. zwolniony z Legionów, po czym internowany w Beniaminowie. Wkrótce decyzję tę anulowano, a on sam służył w Polskim Korpusie Posiłkowym do jego likwidacji w lutym 1918 r.

Następnie wyjechał do Warszawy i podjął studia na Uniwersytecie Warszawskim.

31 października 1918 r. w stopniu por. piech. (z dniem 1 września 1918) przydzielony do PSZ, służył w Brygadzie Lokalnej w Warszawie. Po rozbrojeniu Niemców automatycznie przeszedł do Wojska Polskiego.

Ukończył kurs adiutantów sztabowych. W okresie od 16 czerwca do 30 listopada 1919 r. przebywał na wojennym kursie w Szkole Sztabu Generalnego w Warszawie. Jako oficer 1 pp leg w sierpniu 1920 r. awansował na kpt. piech. (z dniem 1 kwietnia). Od 1920 r. w Oddz. IV Sztabu Generalnego.

Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919, do listopada 1923 r. służył w Oddz. IV Sztabu Generalnego. Od listopada 1923 do lutego 1924 r. w 21 pp. Od kwietnia 1924 r. był p.o. kwatermistrza 4 pp leg. 1 lipca 1925 r. przeniesiony do Korpusu Kontrolerów, 15 sierpnia awansował na mjr. piech. (z dniem 15 sierpnia 1924). 30 listopada 1934 r. przeniesiony w stan spoczynku.

Mieszkał w Warszawie.

Zmarł po 1939 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych oraz złotym Krzyżem Zasługi.

Żonaty z Kamilą Różą Wichrowską, miał czworo dzieci m.in. córki Marię Magdalenę (1923–2017) zamężną Schroter i Magdę zamężną Limonowską.