Urodził się 4 lipca 1899 r. w Wilkowicach pow. Poddębice. Syn Stanisława i Anny Marii z Lochmanów. W czasie I wojny światowej w POW ps. „Ścibor”. Od 1918 r. w WP. Służył w 4 puł. Brał udział w walkach z bolszewikami na froncie litewsko-białoruskim i w bitwie warszawskiej. Po wojnie przeniesiony do rezerwy. Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. kaw. Ukończył Państwową Szkołę Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie (1925 r.). Do 1932 r. pracował zawodowo jako instruktor rolny w Łęczycy. Po śmierci ojca od 1936 r. zarządzał majątkiem Wilkowice. 24 sierpnia 1939 r. zmobilizowany do WP, objął funkcję dowódcy II plut. kawalerii dywizyjnej 28 DP. Na tym stanowisku wziął udział w kampanii wrześniowej. Walczył w składzie Armii „Łódź”. Dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał przez cały okres wojny m.in. w oflagu II C w Woldenbergu. Uwolniony w 1945 r., podjął służbę w WP. Z dniem 1 stycznia 1946 r. awansował na por. kaw. W tym też roku powrócił do kraju. Pracował w PGR m.in. Krokowa, Łebunia, Małoszyce, Bałoszyce, Gajewo, Bałcyny, Gierzwałd. W 1970 r. zamieszkał w Częstochowie. Zmarł 18 listopada 1992 r. w Częstochowie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Kule. Odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości. Żonaty (od 1927 r.) z Janiną Pruszyńską, miał z nią synów Włodzimierza (ur. 1929) i Wiesława Dariusza (ur. 1930).
Bogusławski Tadeusz Józefat Ścibor, www.ostoya.org (dostęp 18 IV 2018); „Monitor Polski” nr 64/1937; Rocznik oficerski rezerw 1934.