Bojownikom niepodległości

Tadeusz Jurand–Zajtz

(1898–1940)

Urodził się 27 kwietnia 1898 r.

W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich.

Po 1918 r. w Wojsku Polskim.  Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.

W niepodległej Polsce mieszkał w Nieświeżu, Warszawie, a potem w Tarnowie. Pracował jako dziennikarz.

Należał do Związku Inwalidów Wojennych RP (był prezesem koła w Nieświeżu).

Podczas kampanii 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego, od 15 września był oficerem sztabu w dowództwie Grupy Obrony Lwowa. Po kapitulacji obrony miasta przed Sowietami (22 września) nie poszdł do niewoli, ale przedostał się na teren okupacji niemieckiej.

Zmarł 17 lipca 1940 r. i został pochowany na Starym Cmentarzu w Tarnowie kwat. V.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

Dokumenty obrony Lwowa 1939, Warszawa 1997; „Monitor Polski” nr 102/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; Z życia pokrewnych organizacji, „Głos oficera, podoficera, szeregowca rezerwy” nr 6/1925.