Bojownikom niepodległości

Tadeusz Łada

(1897-1919)

Urodził się w 1897 r. w Warszawie. Syn Floriana i Walentyny z Hachurskich.

Kształcił się w szkole Wojciecha Górskiego. Należał do Organizacji Młodzieży Narodowej „Pet”.

W czasie I wojny światowej w 1915 r. ewakuowany w głąb Rosji, zamieszkał w Moskwie. Ukończył Szkołę Centralnego Komitetu Narodowego. Studiował na Wydziale Prawa tamtejszego uniwersytetu. Powołany do armii rosyjskiej, po rewolucji w Rosji (1917 r.) powrócił na studia. Brał udział w pracach Organizacji Młodzieży Narodowej. Jednocześnie uczestniczył w organizacji polskiego rezerwowego pułku im. Bartosza Głowackiego. Jesienią 1918 r. powrócił do kraju.

Kontynuował studia na Uniwersytecie Warszawskim.

Od listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. W stopniu ppor. służył w „baonie śmierci” kpt. Tadeusza Trapszy (potem: II baon 36 pp). Brał udział w walkach z Ukraińcami. Ciężko ranny 26 lutego 1919 r. pod Bełżcem, zmarł z ran po sześciu dniach.

Pośmiertnie odznaczony Medalem Niepodległości.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 18/1931
Źródła

Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1914-1918, Warszawa 1934 [tu zmarł z ran 26 lutego]; „Monitor Polski” 1931, nr 18; T. Piskorski, Wykaz poległych i zmarłych uczestników ruchu niepodległościowego młodzieży narodowej (Członków Związku Młodzieży Polskiej – „Zet”, Organizacji „Przyszłość” – „Pet” i innych stopni organizacyjnych) w okresie lat 1886-1936, Warszawa 1936; W obronie Lwowa i Wschodnich Kresów. Polegli od 1-go listopada 1918 do 30-go czerwca 1919 r., Lwów 1926.