Urodził się 27 września 1875 r. w Krakowie. Syn Józefa, zarządcy drukarni, i Eleonory z Kotarbów.
Uczęszczał do III Gimnazjum Klasycznego im. Jana Sobieskiego w Krakowie i tam tw 1895 r. uzyskał maturę. Następnie podjął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Ukończył cztery semestry prawa i 10 semestrów medycyny, uzyskując dyplom lekarski.
Członek Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Krakowie, prowadził szkolenia w zakresie udzielania pierwszej pomocy dla członków Stałych Drużyn „Sokoła”.
W czasie I wojny światowej 1 sierpnia 1914 r. wstąpił do oddziałów strzeleckich. Był organizatorem służby sanitarnej w II Brygadzie. 1 października przydzielony do szpitala polowego, uczestniczył w kampanii karpackiej. Wyróżnił się podczas bitwy pod Mołotkowem (29 października), udzielając pomocy rannym na polu walki. 3 listopada 1914 r. mianowany chor. prow., 21 marca 1915 r. awansował na ppor. prow. Od 16 kwietnia 1915 r. współtworzył oddziały sanitarne późniejszej III Brygady; w okresie od 15 lipca 1915 do 1 lutego 1916 r. służył w jej zakładzie sanitarnym. Przydzielony 2 lutego 1916 r. do dywizyjnego zakładu sanitarnego (szpital polowy podległy Komendzie Legionów), był jego oficerem aż do kryzysu przysięgowego. 28 lutego 1916 r. otrzymał stopień por. prow. Został wówczas jego komendantem.
Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Był oficerem prowiantowym kolumny sanitarnej. Podczas przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) dostał się do niewoli austriackiej. Więziony w Huszt i Marmaros-Sziget, należał do grupy legionistów oskarżonych w procesie w Marmaros-Sziget (8 czerwca-30 września 1918). Po abolicji procesu zwolniony 10 października, wyjechał do Warszawy i wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej.
Przydzielony 31 października do Szpitala Ujazdowskiego, został jego kierownikiem administracyjnym. 8 listopada awansował na kpt. prow. (ze starszeństwem z 12 października). Od 21 lutego 1919 aż do 4 maja 1921 r. służył w 1 baonie sanitarnym. 8 marca 1921 r. mianowany mjr. adm.-gosp.
Po przejściowym przydziale do inspektoratu armii gen. Stanisława Szeptyckiego (6-31 maja 1921) służył w Deartamencie. Gospodarczym MSWojsk. Zweryfikowany jako mjr rez. adm.-san. ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r., został pozostawiony w służbie czynnej. W 1923 r. był kierownikiem referatu w Departamencie IV Żeglugi Powietrznej MSWojsk. W styczniu 1925 r. ostatecznie zwolniony do rezerwy.
Mieszkał w Warszawie.
Działacz Zw. Legionistów Polskich. Do 1934 r. kierował Bratnią Pomocą tej organizacji. Następnie (1934-1936) czonek Głownej Komisji Rewizyjnej.
Podczas kampanii 1939 r. 26 września objął stanowisko kwatermistrza w improwizowanej DP „Brzoza” (potem: 50 DP). W jej składzie uczestniczył w walkach z Sowietami i Niemcami aż do kapitulacji oddziałów pod Kockiem (6 października).
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych oraz złotym Krzyżem Zasługi.
Był żonaty.
CAW, akta personalne 1078; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 3, Warszawa 2006; L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; E. Kossewska, Związek Legionistów Polskich 1922-1939, Warszawa 2003; A. Krasicki, Dziennik z kampanii rosyjskiej 1914-1916, Warszawa 1988; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; „Monitor Polski” 1932, nr 64; Rarańcza. Zbiór opracowań w 15 lecie czynu zbrojnego, Warszawa 1933; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; L. Zembrzuski, Złota Księga Korpusu Sanitarnego Polskiego 1797-1918, Warszawa 1927; Związek Legjonistów Polskich 1934-1936 r. Sprawozdanie Zarządu Głównego Związku Legjonistów Polskich, Warszawa 1936.