Bojownikom niepodległości

Tadeusz Likiernik

(1886-1968)

Urodził się 27 maja 1886 r. w Warszawie. Syn Stanisława i Doroty z Markusfeldów.

W czasie I wojny światowej w formacjach polskich na wschodzie. Służył w 1 puł oraz w POW ps. „Abramowicz”

Po 1918 r. w WP w 1 pszwol.

Zweryfikowany jako por. kaw. z 1 czerwca 1919 r., służył w 1 psk (1923, 1924). Awansowany 1 lipca 1925 r. na rtm. kaw., co najmniej od 1928 r. był oficerem Oddz. II Sztabu Głównego. 31 maja 1932 r. przeniesiony w stan spoczynku.

Mieszkał w Konstancinie oraz w Warszawie.

Podczas II wojny światowej aresztowany przez Niemców, po czym osadzony w oflagu, gdzie przebywał przez cały okres wojny m.in. w oflagu VIII B w Silberg.

Po wojnie pozostał na emigracji.

Zmarł 5 sierpnia 1968 r. w Marly-le-Roi.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych, srebrnym Krzyżem Zasługi i rumuńskim orderem Gwiazdy Rumunii 5 kl.

Żonaty z Wandą Krotowską, miał syna Stanisława (25 VI 1923-17 IV 2018), żołnierza AK, politologa.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 102/1933
Źródła

A. Holiczenko, Żołnierze tajnego frontu. Lista imienna KN3 POW-Wschód, 1914-1921, Olsztyn 2012; „Monitor Polski” nr 102/1933; „Przegląd Kawalerii i Broni Pancernej” nr 51/1968; Rocznik oficerów kawalerii 1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934.