Urodził się 10 czerwca 1883 r. w Ropie pow. Gorlice. Syn Bolesława, przemysłowca, i Wandy z Górowskich.
W latach 1912-1913 uczestniczył w mobilizacji sił zbrojnych monarchii Austro-Węgier.
W czasie I wojny światowej w armii austro-węgierskiej. W końcu października 1918 r. jako dowódca baterii uzupełniającej 120 pap powrócił z frontu serbskiego do Rzęsny Polskiej koło Lwowa. Należał do niepodległościowej organizacji Polskie Kadry Wojskowe.
Od 1 listopada 1918 r. w stopniu kpt. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Był dowódcą odcinka III obrony, zaś od 10 listopada dowódcą taktycznym artylerii obrony Lwowa oraz organizatorem i dowódcą 1 pat lwowskiej (potem: 4 pap). Po reorganizacji od czerwca 1919 r. dowodził 5 pap. Brał udział w walkach z Ukraińcami i bolszewikami. Od 1 marca 1921 r. dowódca V BArt.
6 października 1921 r. został dowódcą 6 pac. Zweryfikowany jako płk art. z 1 czerwca 1919 r. 25 marca 1925 r. mianowany komendantem Szkoły Strzelań Artylerii w Toruniu, w sierpniu 1926 r. został dowódcą artylerii Obozu Warownego „Wilno”. 29 lutego 1928 r. przeniesiony w stan spoczynku.
Mieszkał w Krakowie i Warszawie.
Zmarł 19 czerwca 1952 r. i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powazkach w Warszawie kwat. A-20.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i francuską Legią Honorową 4 kl.
Żonaty z Janiną Malwiną N., miał córkę Jadwigę Wandę (25 VII 1920-30 V 2013).
„Monitor Polski” 1933, nr 255; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934; P. Zarzycki, 5 Lwowski Pułk Artylerii Lekkiej, Pruszków 1996.