Bojownikom niepodległości

Tadeusz Lubaczewski

(1895-1959)

lubaczewski tadeuszUrodził się 23 czerwca 1895 r. w m. Krupa na terenie Bośni. Syn Franciszka i Zofii.

Ukończył gimnazjum w Travniku. Następnie studiował prawo.

W czasie I wojny światowej w armii austro-węgierskiej. Służył w 32 pstrz. 1 sierpnia 1918 r. awansował na ppor. rez. piech.

Od 2 listopada 1918 r. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Należał do załogi odcinka V. Dowodził placówką i 3 komp. w m. Biłohorszcze.

Po wyparciu przeciwnika z miasta 25 listopada wcielony do II baonu 1 pstrz lwowskich (potem: 38 pp). W kwietniu 1920 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.

Pracował w MSZ. Od 1 do 5 maja 1920 był prowizorycznym pomocnikiem referenta w VIII st. służbowym. Następnie (do 7 czerwca 1920) sekretarz konsularny w agencji konsularnej w Boguminie. Od 7 czerwca 1920 do 2 lutego 1922 r. sekretarz konsularny 1 kl. w VII st. służbowym w Konsulacie RP w Zagrzebiu. Po powrocie z placówki do Warszawy do 15 października 1923 r. pracował w Dep. Konsularnym MSZ. Następnie (15 października 1923-31 sierpnia 1924) wicekonsul w Lille we Francji. Odszedł wówczas ze służby państwowej.

Ukończył studia prawnicze, uzyskując doktorat.

Od 4 czerwca 1925 r. ponownie w MSZ. Pracował w Dep. Konsularnym, od 1 czerwca 1926 r. jako kierownik referatu. Od 1 stycznia 1927 do 1 maja 1931 r. pracował w Konsulacie RP w Pradze (początkowo jako konsul 2 kl. w VI st. służbowym, od 1 kwietnia 1930 r. jako konsul 1 kl. jego kierownik). Od 1 maja 1931 r. w Poselstwie RP w Belgradzie (radca poselstwa 2 kl. p.o. radca handlowy, od 1 sierpnia 1931 r. kierownik wydz. konsularnego). Od 1 listopada 1934 r. ponownie w centrali MSZ w Warszawie (radca ekonomicczny, od 1 kwietnia 1939 r. w V st. służbowym). Od 1939 r. radca handlowy w Bukareszcie.

Podczas II wojny światowej delegat Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej w Jerozolimie (1941-1943), a następnie radca poselstwa przy Królewskim Rządzie Jugosłowiańskim w Kairze (1944) i Londynie (1945).

Po zakończeniu wojny pozostal na emigracji. Od 1945 do 1951 r. pracował jako urzędnik w MSZ w Londynie. Od 1952 r. był redaktorem „Free Poland Bulletin” (od 1952 r.). Potem przeniósł się do Kanady.

Zmarł w 1959 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, złotym Krzyżem Zasługi, czechosłowackim orderem Białego Lwa 4 kl., francuską Legią Honorową 4 kl. i jugosłowiańskim orderem Korony 3 kl. i św. Sawy 3 i 4 kl.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 255/1933
Źródła

W.T. Drymmer, W służbie Polsce, Warszawa 1998; „Monitor Polski” nr 255/1933; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 1-3, Lwów 1933-1939; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; Rocznik służby zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 czerwca 1939, Warszawa 1939; Rocznik służby zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1933, Warszawa 1933.