Tadeusz Marian Celestyn Olbrycht

Urodził się 21 maja 1891 r. w Sanoku. Syn Piotra, lekarza weterynarii, i Marii z Jaworskich. Brat Bruno Edwarda (zob.).

Ukończył gimnazjum w Wadowicach (1909), studiował medycynę weterynaryjną we Lwowie, Dreźnie i Wiedniu (dyplom lekarza weterynarii uzyskał w 1914).

Należał do Związku Strzeleckiego.

Podczas I wojny światowej w 1914 r. powołany do armii austro–węgierskiej, służył w niej do 1918 r. W stopniu podlekarza rez. wet. (z dniem 1 listopada 1916) był dowódcą szpitala koni na Węgrzech oraz na froncie włoskim.

Pracował jako asystent w Akademii Rolniczej w Dublanach.

Od 5 grudnia 1918 r. służył w Wojsku Polskim. Z dniem 7 stycznia 1921 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez. wet. z 1 czerwca 1919 r.

Jednocześnie pracował jako asystent katedry hodowli zwierząt w Akademii Rolniczej w Dublanach (1918–1919), w dziale higieny i lecznictwa w Instytucie Naukowym Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach, jako nauczyciel hodowli w średniej szkole rolniczej w Czernichowie. W latach 1920–1922 był adiunktem hodowli zwierząt na Wydz. Rolniczo–Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego, gdzie równocześnie ukończył studia rolnicze. W 1921 r. uzyskał doktorat w Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie.

W latach 1922–1924 przebywał na stażu naukowym w Stanach Zjednoczonych. Ponad rok przebywał na uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku, przez rok był lekarzem weterynarii stadniny koni Maddona w Kentucky oraz na międzynarodowej wystawie w Chicago.

Po powrocie został adiunktem przy katedrze hodowli zwierząt Uniwersytetu Poznańskiego. W 1924 r. habilitował się w Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie. Od 1924 r. zastępca profesora, od 1926 r. docent, od 1926 r. prof. nadzwyczajny i od 1938 r. prof. zwyczajny. W latach 1924–1939 kierował katedrą hodowli i żywienia zwierząt tej uczelni. Jednocześnie (1938–1939) prowadził katedrę hodowli zwierząt na Wydz. Rolniczo–Lasowym Politechniki Lwowskiej. Równocześnie prowadził wykłady na Wyższych Kursach Ziemiańskich we Lwowie.

Prezes Lwowskiego Towarzystwa Zootechników, pracował w komisji Małopolskiego Towarzystwa Rolniczego. Autor prac specjalistycznych.

Wybuch II wojny światowej zastał go w Wlk. Brytanii. Tam w latach 1940–1943 pracował jako stypendysta British Council w rolniczej stacji doświadczalnej w Rothamsed, a równocześnie w tamtejszym The Galton Laboratory. Od 1943 do 1946 r. był prodziekanem Wydz. Weterynaryjnego w Edynburgu. W 1944 r. uzyskał doktorat z genetyki na uniwersytecie w Londynie. W latach 1944–1945 przewodniczący podkomisji studiów rolniczych przy Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Był też przewodniczącym szkockiego oddziału PCK i wiceprezesem „Zjednoczenia Polskiego”. 20 kwietnia 1946 r. powrócił do Polski.

Zamieszkał we Wrocławiu. Objął katedrę ogólnej hodowli zwierząt na Wydz. Weterynaryjnym tamtejszego uniwersytetu i politechniki. Kierował nią do 1951 r. Był inicjatorem utworzenia w 1951 r. Wydz. Zootechnicznego Wyższej Szkoły Rolniczej i jego pierwszym dziekanem (do 1952). Wykładał na uniwersytecie i politechnice we Wrocławiu. Kierował katedrą ogólnej hodowli zwierząt Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu (do 1961).

Członek zwyczajny Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego, Polskiego Towarzystwa Zoologicznego, Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych, Towarzystwa Przyrodników im. M. Kopernika, British Society of Animal Production, American Society of Animal Production, Genetical Society of Great Britain, Convocation of the University of London, Royal Society of Medicine, członek Rady Naukowej Ziem Odzyskanych i ZNP (organizator I pierwszy przewodniczący Sekcji Pracowników Szkół Wyższych I Nauki).

Zmarł 2 czerwca 1963 r. w Krakowie. Pochowany na tamtejszym Cmentarzu Rakowickim kwat. LXVII.

Odznaczony Medalem Niepodległości, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 4 kl.

Dwukrotnie żonaty: z Zofią Makarewicz, miał z nią córkę Jolantę zamężną Roguską, mykologa, a potem z Franciszką Ehrenreich, małżeństwo to było bezpotomne.