Urodził się 4 września 1892 r. w Skawinie. Syn Leona i Marii z Muszyńskich. Brat Jana Damiana Franciszka (zob.) i Stanisława (zob.).
Ukończył w gimnazjum w Krakowie-Podgórzu (1910 r.), po czym podjął studia na Wydz. Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studiował także w Akademii Handlowej w Krakowie. 21 czerwca 1915 r. uzyskał absolutorium, a 18 czerwca 1918 r. doktorat praw.
Członek Polowych Drużyn „Sokoła”.
W czasie I wojny światowej od 25 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Początkowo w II plut. kolumny prowiantowej, następnie w 6 i 9 komp. 2 pp LP. Mianowany 19 stycznia 1915 r. chor. tab., a 17 września tegoż roku awansowany na ppor. tab., dowodził kolumną prowiantową P/4. Awansowany 1 listopada 1916 r. na por. tab., od 25 listopada był dowódcą kolumny prowiantowej P/3. Od 7 stycznia 1917 r. dowodził kolumną prowiantową P/2.
Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkoowym. Służył w dowództwie taborów. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Ausriaków w Szeklencze.
Od 25 października 1918 r. w WP. Początkowo służył w MSWojsk, a od 13 listopada w sądzie I BP. Później ponownie w MSWojsk.
W 1921 r. mianowany sędzią Wojskowego Sądu Okręgowego w Warszawie. Przeniesiony do Wojskowej Kontroli Generalnej, został zweryfikowany jako ppłk KK z 1 czerwca 1919 r. Był oficerem Grupy V (1923) i IX (1924). Od 30 września 1927 r. pozostawał w stanie nieczynnym, 31 marca 1929 r. przeszedł do rezerwy.
Objął wówczas stanowisko zastępcy dyrektora naczelnego Banku Gospodarstwa Krajowego. Zajmował je do końca lutego 1939 r.
Był także radnym m.st. Warszawy oraz prezesem Stow. Żoliborzan.
W lutym 1939 r. został wiceministrem Opieki Społecznej.
Podczas kampanii 1939 r. po agresji sowieckiej z rządem 17 września przeszedł do Rumunii, gdzie został internowany. Do 21 stycznia 1940 r. przewodniczył komisji ds. ochrony mienia państwowego. Jesienią 1940 r. przedostał się do Turcji. Przebywał wówczas w okolicy Istambułu.
Zmarł 26 marca 1972 r. w Brukseli.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 4 i 5 kl., dwukrotnie Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.
Żonaty, miał córkę.
W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 2, Warszawa 2006; J. Duda, 131 spotkanie z cyklu „Wieliczka-Wieliczanie” p.t. „W 90. tą rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości (1918-2008). Udział Wieliczan w walce o niepodległość”, Wieliczka 2008; J. Dunin-Brzeziński, Rotmistrz Legionów Polskich. Wspomnienia z lat 1914-1919, Pruszków [2004]; „Dziennik Polski, Dziennik Żołnierza” nr 93/1972; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 29/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; S. Składkowski, Nie ostatnie słowo oskarżonego. Wspomnienia i artykuły, Londyn 1964; K. Stepan, Prawie jak słownik, „Mars” t. 20/2006.