Bojownikom niepodległości

Tadeusz Stanisław Halewski

(1898–1942)

Tadeusz Stanisław HalewskiUrodził się 7 maja 1898 r. w Delatynie. Syn Władysława, urzędnika, i Teofili z Ołtarzewskich. Ukończył gimnazjum w Stanisławowie. Od 4 listopada 1918 r. należał do POW s Stanisławowie pod okupacją ukraińską. Po wyzwoleniu Stanisławowa w końcu maja 1919 r. wstąpił do WP. Ukończył Szkołę Pilotów w Krakowie (1920 r.). Po wojnie przeniesiony do rezerwy z tym jednak, iż został zatrzymany w służbie czynnej. Zweryfikowany jako por. rez. pil. z 1 czerwca 1919 r. (przemianowany na oficera służby stałej ze starszeństwem z 1 lipca 1919), co najmniej do 1928 r. służył w 2 plotn. Ukończył Wydz. Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, uzyskując doktorat (1925 r.). Awansowany 1 stycznia 1928 r. na kpt. pil., był oficerem 6 plotn. W latach 1929-1931 delegat Dep. Lotnictwa MSWojsk do Zarządu Głównego LOPP. W 1932 r. służył w Instytucie Badań Technicznych Lotnictwa. Po 1934 r. przeniesiony w stan spoczynku lub do rezerwy. Sportowiec i działacz sportowy. Był prezesem akademickiego Aeroklubu Krakowskiego (1928) i Aeroklubu Warszawskiego (1930), gdzie działał do wojny. Wygrał I Zlot Podhalański (1930), zajął trzecie miejsce w zlocie gwiaździstym w Brnie (1930), w V Zlocie Południowo-Zachodniej Polski im. F. Żwirki (1933) oraz w III Lubelsko-Podlaskich Zawodach Lotniczych (1933 r.). Był pracownikiem Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Po kampanii 1939 r. przedostał się na zachód. Jako mjr pil. dr przydzielony do 46 Jednostki Zaopatrzenia Lotnictwa w Lossiemouth. Zginął 7 listopada 1942 r. podczas lotu doświadczalnego na lotnisku w Lossiemouth. Pochowany na tamtejszym nowym cmentarzu. Odznaczony trzykrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 121/1932
Źródła

O. Cumft, H.K. Kujawa, Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939-1946, Warszawa 1989; A. Deblessem, Wspomnienia z prac i walk o polskość Stanisławowa ze specjalnem podkreśleniem akcji P.O.W. z czasów 1918-1920 r., bmw 1934; „Monitor Polski” nr 121/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; B. Tuszyński, Księga sportowców polskich ofiar II wojny światowej 1939-1945, Warszawa 1999; Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie, Londyn 1952.