Tadeusz Tomasz Brąglewicz

Urodził się 31 marca 1894 r. w Wiśniowej.
Od 1911 r. uczył się w gimnazjum w Jaśle.
W czasie I wojny światowej od 15 września 1914 r. w armii austro-węgierskiej. W stopniu chor. rez. piech. służył w 40 pp. Walczył na froncie rosyjskim, gdzie dostał się do niewoli, w której przebywał do 22 czerwca 1918 r. Następnie w stopniu ppor. piech. służył w 1 psp 5 Dywizji Syberyjskiej. Brał udział w walkach z bolszewikami. Po kapitulacji dywizji (10 stycznia 1920) przedostał się do kraju.
Od listopada 1920 r. dowódca komp. 82 pp. Odbył kursy w Szkole Podchorążych w Warszawie oraz Centralnej Szkole Strzeleckiej w Toruniu. Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 1 stycznia 1928 r. na mjr. piech., w 1928 r. sprawował funkcję oficera sztabowego 82 pp. Przeniesiony do 3 psp, sprawował w nim funkcję kwatermistrza pułku. Ukończył kurs taktyczno-strzelecki w Rembertowie. 1 stycznia 1936 r. awansował na ppłk. piech., został wówczas zastępcą dowódcy 53 pp. Od 29 lutego 1936 wiceprezes, a od 5 grudnia tego roku prezes WCKS „Pogoń” Stryj. W końcu sierpnia został dowódcą Ośrodka Zapasowego 11 DP.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Następnie dowodził improwizowanym 2 pp w Grupie „Stryj”. Po agresji sowieckiej z 17 września przeszedł na Węgry, gdzie został internowany. Po zajęciu przez Niemców Węgier w marcu 1944 r. dostał się do ich niewoli. W 1945 r. uwolniony, przebywał w obozie zbiorczym na terenie Niemiec.
Po powrocie do kraju podjął służbę w LWP. Od czerwca 1945 r. został członkiem Komisji Weryfikacyjnej Oficerów przy Sztabie Generalnym. 19 lutego 1946 r. został zdemobilizowany.
Zamieszkał we Wrocławiu, gdzie od 1946 r. należał do Zw. Zawodowego Pracowników Sztuki i Kultury.
Zmarł 14 lutego 1953 r. we Wrocławiu. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Sępolnie.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., dwukrotnie Krzyżem Walecznych, złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Niepodległości.
Żonaty, miał syna.