Urodził się 24 kwietnia 1892 r. w Niepołomicach. Syn Józefa, urzędnika, i Stanisławy.
Ukończył gimnazjum, po czym przez dwa lata studiował na politechnice.
Od 6 sierpnia 1914 do 3 maja 1915 r. służył w I i II baonach 1 pp LP. Następnie był słuchaczem szkoły podoficerów rachunkowych LP. Z dniem 1 lipca 1915 r. przydzielony do baonu uzupełniającego nr 3, który 28 lipca wszedł w skład tworzonego 6 pp LP. Był w nim oficerem prowiantowym. Przeszedł cały szlak bojowy 6 pp LP. 7 września 1915 r. mianowany chor. prow., 1 lipca 1916 r. awansował na ppor. prow.
Po kryzysie przysięgowym od 1 grudnia 1917 r. był zastępcą kierownika Urzędu Gospodarczego Polskiego Korpusu Posiłkowego. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) do 20 czerwca 1918 r. internowany przez Austriaków.
Od 1 listopada służył w WP. Awansowany na por. prow. ze starszeństwem z 12 października, do 30 listopada był oficerem gospodarczym 4 pp leg. Przeniesiony do DOGen Kielce, sprawował funkcję starszego referenta intendentury. Przydzielony do MSWojsk, od 1 kwietnia 1919 r. zajmował to samo stanowisko w sekcji żywnościowej Dep. Gospodarczego. 1 stycznia 1920 r. awansował na kpt. prow. Po utworzeniu Armii Rezerwowej gen. Kazimierza Sosnkowskiego był zastępcą szefa jej intendentury (29 maja–14 czerwca), po czym powrócił do swojej sekcji na stanowisko kierownika wydz. zaopatrzenia. Sprawował funkcję szefa Oddz. IV (intendentury) w Inspektoracie Armii Ochotniczej (10 sierpnia–23 grudnia 1920). W listopadzie awansował na mjr. gosp. (z dniem 1 kwietnia).
Po zakończeniu działań zbrojnych powrócił na stanowisko kierownika wydz. zaopatrzenia, tym razem w wydz. żywnościowym, po czym od 16 marca do 31 października 1921 r. był kierownikiem tego wydz. Zweryfikowany jako mjr int. z 1 czerwca 1919, od 1 listopada 1921 do 31 października 1923 r. studiował w Wyższej Szkole Intendentury w Warszawie. Po jej ukończeniu został kierownikiem referatu ewidencyjnego w wydz. mundurowym Dep. VII Intendentury MSWojsk. Z dniem 15 sierpnia 1924 r. otrzymał stopień ppłk. int. z wsw. Od 1 lutego 1927 r. szef wydz. mundurowego. 1 kwietnia 1929 r. został inspektorem w Wojskowym Zakładzie Zaopatrzenia Intendenckiego, a od 27 marca 1931 r. był kierownikiem jego filii w Przemyślu. Z dniem 1 kwietnia 1932 r. został szefem intendentury OK nr X w Przemyślu. 1 września 1934 r. przeniesiono go do Instytutu Technicznego Intendentury, w którym 12 września objął stanowisko jego kierownika. 1 stycznia 1936 r. awansował na płk. int. z wsw.
Podczas kampanii 1939 r. dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w niej m.in. w obozie jenieckim w Dorsten oraz w oflagu VI B w Dössel. Uwolniony w 1945 r., powrócił do Polski.
Zmarł 30 czerwca 1956 r. w Warszawie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych oraz dwukrotnie złotym Krzyżem Zasługi.
Żonaty z Jadwigą Tołłoczko, miał z nią synów Leszka Stanisława (22 VII 1920–17 VII 1991) i N. (ur. 1924).
CAW: akta personalne 1769/89/1328; W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914–1917. Słownik biograficzny t. 1, Warszawa 2005; Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego t. I: Tradycja, Warszawa 1939; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; „Monitor Polski” nr 260/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; K. Stepan, Prawie jak słownik, „Mars” t. 20/2006.