Bojownikom niepodległości

Tadeusz Zygmunt Gutowski

(1892-1940)

Urodził się 2 września 1892 r. w Nowym Sączu. Syn Józefa i Tekli z Pasiutów.

W latach 1901-1902 kształcił się w I gimnazjum w rodzinnym mieście, po czym naukę kontynuował w gimnazjum w Krakowie. Absolwent Akademii Handlowej w Krakowie i Wiedniu.

Członek Tow. Gimnastycznego „Sokół” w Nowym Sączu. Działacz niepodległościowy ps. „Rolicz”.

W czasie I wojny światowej w 1914 r. zmobilizowany do armii austro-węgierskiej. Służył w 82 pp. W 1915 r. mianowany chor. piech., w tym też roku dostał się do niewoli rosyjskiej. Przebywał w niej do 1918 r. Następnie powrócił do kraju.

Od 1919 r. w WP. Służył w 52 pp. W 1922 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.

W niepodległej Polsce pracował jako urzędnik bankowy m.in. we Lwowie, Rzeszowie i Krakowie.

W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.

W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.

Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na kpt.

Żonaty z Heleną Szczaffel.

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie, upamiętniony na symbolicznym grobie na Cmentarzu Komunalnym w Nowym Sączu kwat. 17.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 27/1934
Źródła

Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; J. Giza, Nowosądecka lista katyńska, Nowy Sącz 2009; „Monitor Polski” nr 27/1934; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.