Urodziła się 1 marca 1880 r. w majątku Sanniki pow. Dzisna. Córka Piotra i Marii z Kossowów.
Ukończyła Instytut Żeński w Wilnie (1900 r.).
W latach 1903-1914 była działaczką polskich organizacji w Moskwie m.in. Towarzystwa Ochrony Zabytków Polskich, Towarzystwa Dobroczynności (od 1904 r.) oraz pracowała w polskiej szkole parafialnej przy kościele pw. św. Piotra i Pawła.
W czasie I wojny światowej pracowała w Polskim Komitecie Pomocy Ofiarom Wojny, zaś w latach 1915-1917 należała do organizatorów i kierowników ochronki dla polskich dzieci ewakuowanych z kraju do Moskwy.
Od 1 stycznia 1919 r. w Polskiej Organizacji Wojskowej. Służyła na placówce w Moskwie. Aresztowana przez bolszewików 19 czerwca 1920 r., usiłowała popełnić samobójstwo w więzieniu. Uwolniona, na własną rękę m.in. z mężem prowadziła działalność wywiadowczą, przekazując informacje do poselstw łotewskiego i gruzińskiego w Moskwie. W ramach powojennej wymiany jeńców w lipcu 1921 r. powróciła do kraju.
W latach 1922-1927 pracowała m.in. w Związku Strzeleckim, później była działaczką społeczną w Nowogródku i Tucholi w Rodzinie Wojskowej, Związku Pracy Obywatelskiej Kobiet (w Nowogródku), Rodzinie Rezerwistów (przewodnicząca Zarządu Powiatowego w Tucholi), Rodzinie Urzędniczej (przewodnicząca zarządu powiatowego) i Przysposobieniu Wojskowym Kobiet (w Tucholi). Od 1937 r. mieszkała w Wilnie.
Należała do Związku Peowiaków.
Zmarła w 1952 r. w Suchedniowie.
Odznaczona Medalem Niepodległości i dwukrotnie srebrnym Krzyżem Zasługi.
Zamężna (od 1903 r.) z Jerzym Hryniewskim (zob.).
CAW, akta Medalu Niepodległości z 29 XII 1933; A. Holiczenko, Żołnierze tajnego frontu. Lista imienna KN3 POW-Wschód, 1914-1921, Olsztyn 2012; „Monitor Polski” 1934, nr 27; W. Rawski, Działalność Polskiej Organizacji Wojskowej w Moskwie 1919-1920, „Przegląd Historyczno-Wojskowy” 2013, nr 3, 2014, nr 3.