Bojownikom niepodległości

Teodor Białocerkiewicz

(1892–po 1937)

Urodził się 25 lutego 1892 r. w m. Przewodowo pow. Sokal. Syn Jakuba i Pelagii z Hetmanów.

W czasie I wojny światowej od 30 września 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 5 baterii 1 part LP, walczącej w składzie I Brygady.

Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. W stopniu kpr. od 14 października był żołnierzem 2 baterii haubic part. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Talaborfalva.

Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej i wysłany na front włoski, gdzie został ranny.

W niepodległej Polsce mieszkał w Warszawie. Był urzędnikiem w parafii wojskowej przy ul. Agrykola 16.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Zmarł po 1937 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Monitor Polski” nr 64/1937.