Urodził się 22 października 1889 r. w Berlinie. Syn Stanisława i Marii z Berchietów. W czasie I wojny światowej w armii niemieckiej. Uczestnik prac konspiracyjnych, był organizatorem akcji wykradzenia niemieckich dokumentów wojskowych, które przekazano aliantom. W grudniu 1918 r. był tłumaczem angielskiej misji podczas pobytu Ignacego Paderewskiego w Poznaniu. Uczestnik powstania wielkopolskiego. Służył w 3 pstrz wielkopolskich (potem: 57 pp). Później brał udział w walkach z bolszewikami. Po zakończeniu wojny w 1921 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako ppor. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r. Pracował jako handlowiec, a później jako urzędnik. Członek Stow. Kupców Chrześcijan w Poznaniu i Zw. Weteranów Powstań Narodowych RP 1914-1919. W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wywieziony na podstawie listy nr 022/1 z 9 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim. Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych, pośmiertnie (2007) awansował na por. Żonaty z Zofią Kraszewski, miał z nią cztery córki i syna. Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie i na Osiedlu Warszawskim w Poznaniu.
Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 167/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.