Bojownikom niepodległości

Teodor Hiacynt Bartuś

(1902–po 1945)

Urodził się 17 sierpnia 1902 r. w Groszowicach pod Opolem. Syn Franciszka, przedsiębiorcy, i Franciszki ze Strzelczyków.

Uczył się w niemieckim gimnazjum w Opolu (1914-1921), maturę uzyskał eksternistycznie w prywatnym gimnazjum w Cieszynie (1922 r.).

Członek POW Górnego Śląska. Za udział w akcji plebiscytowej i działalność w Polskim Komisariacie Plebiscytowym w Opolu został usunięty z gimnazjum. Uczestnik II (1920) i III (1921 r.) powstania śląskiego.

Po uzyskaniu matury podjął studia na Wydz. Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. W 1926 r. uzyskał magisterium.

Powrócił wówczas na Śląsk. Do 1930 r. był aplikantem przy Sądzie Okręgowym w Katowicach. W latach 1931-1933 pracował jako sędzia grodzki w Królewskiej Hucie, po czym do 1937 r. był adwokatem i ławnikiem gminy Ruda Śląska i członkiem tamtejszej Rady Gminnej.

Ukończył kurs w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Cieszynie (1928 r.) i z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany został ppor. rez. piech. 1 stycznia 1935 r. awansował na por. rez. piech.

Członek Zw. Powstańców Śląskich, Polskiego Zw. Zachodniego, działacz Narodowo-Chrześcijańskiego Zjednoczenia Pracy.

W 1938 r. wybrany na posła do sejmu w okręgu wyborczym nr 90 (Świętochłowice). Należał do klubu OZN.

Po kampanii 1939 r. przedostał się na zachód. Od lipca 1940 r. przebywał w Stacji Zbornej Oficerów w Rothesay na wyspie Bute.

Zmarł po 1945 r.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Źródła

W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994; „Monitor Polski” nr 64/1937; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939. Słownik biograficzny t. I, Warszawa 1998; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2003.