Urodził się 10 grudnia 1896 r. w Ruptawie (obecnie część Jastrzębia-Zdroju). Syn Wiktora i Marii z d. Smiegom (?).
Pracował u gospodarza w Bziu, a jednocześnie od 1902 r. kształcił się w miejscowej szkole elementarnej. Po jej ukończeniu (1910 r.) pracował w kopalni „Emma”.
W czasie I wojny światowej w 1917 r. powołany do armii niemieckiej. Walczył na froncie wschodnim, gdzie dostał się do niewoli rosyjskiej. Wkrótce potem zbiegł z niej i powrócił do kraju. Uczestnik III powstania śląskiego. Ciężko ranny 3 maja 1921 r. podczas ataku na Zdrój. Po kilkumiesięcznym leczeniu w szpitalu powrócił do domu.
W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnej miejscowości. Pracował jako murarz przy budowie kolei Pszczyna-Bielsko-Katowice. W 1938 r. skierowany do Tychów, gdzie też zamieszkiwał.
Należał do Związku Powstańców Śląskich (koło w Ruptawie).
Podczas II wojny światowej wobec groźby aresztowania przez Niemców zgłosił się do pracy w Rzeszy. Zatrudniony w Gliwicach, budował baraki przeznaczone dla jeńców.
Po wojnie powrócił do Ruptawy. Pracował w otrzymanym w wyniku parcelacji pięciohektarowym gospodarstwie. Jako b. powstaniec pobierał rentę państwową.
Zmarł 23 grudnia 1965 r. w Ruptawie.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty (od 1921 r.) z Julią Hetmaniok, miał córki Elżbietę (ur. 5 XI 1921) i Anielę (ur. 1931) oraz synów Stanisława (ur. 1923) i Rufina (ur. 1927).
„Monitor Polski” nr 260/1931; A. Ogierman, Jastrzębski życiorys, „Biuletyn Galerii Historii Miasta” nr 2/2009.