Urodził się 27 października 1896 r. w Rydze. Syn Michała i Judyty z Łakulków.
Po 1918 r. w Wojsku Polskim. Służył w 52 pp.
Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca, do 1 sierpnia 1923 r. pełnił służbę w DOK nr VI we Lwowie. Następnie był oficerem ewidencyjnym przy PKU w Jarocinie. Z dniem 15 sierpnia 1924 r. awansował na kpt. piech. W marcu 1925 r. został referentem inwalidzkim w tym PKU. Od kwietnia 1929 do 31 marca 1930 r. pozostawał w dyspozycji ministra Pracy i Opieki Społecznej. Od września 1930 r. w PKU/KRU Lublinie Mieście. Był zastępcą komendanta i kierownikiem referatu administracji rezerw, a od czerwca 1938 r.. kierował referatem ewidencji.
Podczas kampanii 1939 r. po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; „Monitor Polski” nr 179/1931, 23/1934; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.