Urodził się 17 maja 1888 r. w Radomiu. Syn Teodora i Emilii z Klimaszewskich.
Jako uczeń gimnazjum w Radomiu należał do Organizacji Bojowej PPS. Uczestniczył w strajku szkolnym (1905 r.), za co został aresztowany przez władze rosyjskie, po czym wydalony ze szkoły. Po uzyskaniu matury podjął studia politechniczne i w 1911 r. uzyskał dyplom inżyniera w Wyższej Szkole Technicznej w Konstanzy w Niemczech.
W czasie I wojny światowej od 28 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Ukończył kurs łączności. Był oficerem łączności 2 puł LP, a od 30 sierpnia 1916 r. także referentem amunicyjnym i technicznym pułku oraz dowódcą oddziału pionierów. 1 listopada 1916 r. mianowany chor. łączn.
W następstwie kryzysu przysięgowego zwolniony z Legionów i w lipcu 1917 r. internowany przez Niemców w Beniaminowie. Był tam jedynym oficerem 2 puł LP. Zwolniony, wyjechał do Krakowa.
Po rozbrojeniu Austriaków w listopadzie 1918 r. organizował łączność 2 puł (potem: 2 pszwol). W czasie wojny 1920 r. jako ppor. łączn. służył w 9 komp. telegraficznej jazdy. Z dniem 21 lutego 1921 r. przeszedł do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez. łączn. z 1 czerwca 1919 r.
Mieszkał w Warszawie. Pracował m.in. jako prokurent Zakładów Elektrycznych i Mechanicznych „Ganz” w Polsce. Należał do założycieli Stow. Elektryków Polskich.
Członek Zw. Legionistów Polskich. Od 21 września 1938 r. był kierownikiem Placówki nr 8 w Okręgu Stołecznym związku.
W sierpniu 1939 r. zmobilizowany do WP, był II pomocnikiem delegata przy Polskiej Akc. Sp. Telefonicznej, zaś podczas działań wojennych – II pomocnikiem delegata łączności z dowództwa Armii „Warszawa” do dowództwa odcinka „Warszawa-Praga”. Po kapitulacji załogi Warszawy (28 września) dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał m.in. w oflagu VII A w Murnau. Po uwolnieniu (29 kwietnia 1945 r.) powrócił do kraju.
Pracował w Instytucie Organizacji i Mechanizacji Budownictwa w Warszawie.
Zmarł 10 lipca 1964 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim aleja 24.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami, orderem Polonia Restituta 4 kl., Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.
W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 3, Warszawa 2006; L. Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985; Kronika 2 pułku ułanów Legionów Polskich i 2 pułku szwoleżerów Rokitniańskich, bmw 1959; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; „Monitor Polski” nr 140/1932; Rocznik oficerski 1mmmmmmmmmmmmnn923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; S.F. Składkowski, Beniaminów 1917-1918, Warszawa 1935; Spis Inżynierów Elektryków Polskich, Warszawa 1936; Sprawozdanie zarządu okręgu stołecznego Związku Legionistów Polskich w Warszawie za czas od dn. 1.IV.1937 r. do dn. 30.IV.1939 r., [Warszawa 1939]; E. Szulc, Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie, Warszawa 1989; „Życie Warszawy” nr 167/1964.