Urodził się 17 kwietnia 1895 r. w Rozbarku (obecnie część Bytomia). Syn Franciszka i Marii z Knopów. Pracował w górnictwie, potem w hutnictwie.
Podczas I wojny światowej w roku 1915 wcielony do armii niemieckiej. Podczas walk dwukrotnie ranny. W roku 1917 został zwolniony z wojska. Powrócił do pracy zawodowej w przemyśle.
W roku 1919 był organizatorem Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska w Rozbarku i Bytomiu, gdzie zorganizował oddziały bojowe. Przyjął pseudonim „Tadeusz Twardowski”. Należał do kierownictwa Polskiego Komisariatu Plebiscytowego na powiat bytomski (1920–1921). Uczestniczył w trzech powstaniach śląskich (I powstanie śląskie – od 16 sierpnia do 24 sierpnia 1919 r.; II powstanie śląskie – od 19/20 do 25 sierpnia 1920; III powstanie śląskie – od 2/3 maja do 5 lipca 1921). 1 września 1929 r. awansowany do stopnia ppor. rez. piech. Od 1 marca do 15 czerwca 1922 r. pracował jako rewizor w Polskim Czerwonym Krzyżu w Katowicach. Następnie został zarządcą Śląskiego Zakładu Psychiatrycznego w Rybniku. W kwietniu 1930 r. przeniesiony na analogiczne stanowisko do Śląskiego Zakładu Psychiatrycznego w Lublińcu. 1 lipca 1937 r. powrócił do zakładu w Rybniku. Należał do Związku Powstańców Śląskich.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. wyjechał do Lwowa, następnie przedostał się do Krakowa, gdzie pozostawał w ukryciu. 2 października 1940 r. aresztowany przez Niemców, przebywał w więzieniu przy ul. Montelupich w Krakowie. 9 listopada wywieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Auschwitz (nr obozowy 6164). W styczniu 1945 r. przeniesiony do obozu koncentracyjnego w Mauthausen (nr obozowy 117524), stamtąd do podobozów w Melk i Ebensee. Uwolniony przez wojska amerykańskie 6 maja 1945 r.
Po II wojnie światowej powrócił do Rybnika. Uczestniczył w odbudowie zniszczonego zakładu psychiatrycznego. Na przełomie 1945/1946 r. został kierownikiem administracji w szpitalu psychiatrycznym w Branicach (obecnie Specjalistyczny Szpital im. Ks. Biskupa Józefa Nathana). W roku 1947 powrócił do szpitala w Rybniku. W roku 1962 przeszedł na emeryturę. Należał do Związku Powstańców Śląskich, wybrany do zarządu miejskiego organizacji, następnie Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Zmarł 6 listopada 1963 r., został pochowany na cmentarzu w Rybniku.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 2, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; „Monitor Polski” 1931, nr 260, 1937, nr 64; L. Musiolik, w: Rybniczanie. Słownik biograficzny, Rybnik 2000; Rocznik oficerski rezerw 1934.