Teofil Baran

Urodził się 3 listopada 1880 r. w Nietulisku Fabrycznym pow. Opatów. Syn Benedykta i Zofii z Pełkiewiczów. Brat Józefa (zob.) i Marcelego (zob.).

Po 1900 r. pracował jako robotnik w Starachowickich Zakładach Górniczo-Hutniczych.

Prawdopodobnie od 1905 r. w PPS i jej OB. Uczestniczył m.in. w akcji wysadzenia mostu w Wierzbniku (październik 1905 r.), był też wykonawcą wyroku na dwóch donosicielach.

Aresztowany latem 1906 r., od sierpnia do 24 listopada 1907 r. więziony w X pawilonie Cytadeli Warszawskiej. Skazany przez Sąd Okręgowy w Radomiu na 15 lat katorgi (21 stycznia 1908), po czym wywieziony w głąb Rosji. Do rewolucji lutowej 1917 r. przebywał na katordze, po czym odzyskał wolność.

Zmarł w 1918 r. na gruźlicę w Charkowie lub w sanatorium na Krymie.

Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami.

Żonaty z Heleną N.