Urodził się 5 grudnia 1889 r. w Jarząbkowie pow. Gniezno. Syn Franciszka i Michaliny z Jocheńskich. Uczestnik powstania wielkopolskiego. Następnie w WP. Brał udział w III powstaniu śląskim. Zweryfikowany jako kpt.sap. z 1 czerwca 1919 r., w 1922 r. służył w 2 psap. Był p.o. dowódcy V baonu 6 psap (1923, 1924). Z dniem 1 stycznia 1928 r. awansował na mjr. sap. Służył wówczas w PKU w Modlinie. Przed 1932 r. przeniesiony w spoczynku. Mieszkał w Warszawie. Podczas II wojny światowej aresztowany przez Niemców. Więziony na Pawiaku. Zamordowany 20-21 czerwca 1940 r. w zbiorowej egzekucji w Palmirach. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym na Bródnie w Warszawie kwat. 40E. Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie Krzyżem Walecznych. Żonaty z Józefą Nowaczyk, miał z nią synów Eugeniusza (2 I 1921-8 X 1929) i Alfreda Zenona (9 VI 1923-16 I 1942), który zginął w obozie koncentracyjnym w Auschwitz.
W. Bartoszewski, Warszawski pierścień śmierci 1939-1944, Warszawa 1970; „Monitor Polski” nr 259/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934.