Bojownikom niepodległości

Teofil Galiński

(1900–po 1945)

Urodził się 1 kwietnia 1900 r. w Bzonowie pow. Łomża. Syn Pawła i Emilii z Jabłońskich.

W czasie I wojny światowej w POW ps. „Młot”.

Po 1918 r. w WP. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Z dniem 1 lipca 1925 r, mianowany ppor. rez. piech.

W niepodległej Polsce w styczniu 1925 r. pracował jako urzędnik w XI st. służbowym w starostwie w Łomży. Następnie mieszkał w Bielsku Podlaskim.

W 1939 r. zmobilizowany do WP, po agresji sowieckiej 19 września w Zawiasach przeszedł na Litwę, gdzie został internowany. Po aneksji Liwy przez Sowietów 19 lipca 1940 r. przewieziony do obozu w Kozielsku. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej (22 czerwca 1941) 2 lipca przewieziony do obozu w Griazowcu. W następstwie podpisania umowy Sikorski-Majski 3 września został uwolniony. Wstąpił do Armii Polskiej w ZSSR.

Zmarł po 1945 r.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Źródła

„Dziennik Urzędowy Województwa Białostockiego” nr 1/1925; „Monitor Polski” nr 121/1932; Rocznik oficerski rezerw 1934.