Urodził się 8 marca 1894 r. w Grzymałowie pow. Skałat. Syn Wilhelma i Heleny z Romaniszynów.
W czasie I wojny światowej w 1914 r. w składzie 2 komp. borysławskiej wyruszył do Legionów Polskich. W stopniu szer. służył w II Brygadzie ps. „Lis”.
Po kryzysie przysięgowym w Polskim Korpusie Posiłkowym. Podczas przejazdu z Przemyśla na teren Bukowiny zdezerterował, przedostając się do Borysławia. Aresztowany przez władze austriackie i wysłany do Huszt, zbiegł i powrócił do Borysławia. Aresztowany ponownie, został wysłany do Marmaros-Sziget. Zbiegł i powrócił do Borysławia. Aresztowany kolejny raz i wywieziony do Żurawicy, zbiegł do Krakowa. Tam ukrywał się, po czym powrócił do Borysławia.
Od 2 do 9 listopada 1918 r. uczestniczył w obronie miasta przeciwko Ukraińcom. Po zakończeniu obrony pozostał pod okupacją. Internowany przez władze ukraińskie, na przełomie maja i czerwca 1919 r. został uwolniony przez oddziały WP.
Wstąpił wówczas w szeregi armii. Brał udział w wojnie z bolszewikami. W 1921 r. został przeniesiony do rezerw.
Mieszkał w Borysławiu, gdzie pracował jako tokarz. Potem był zatrudniony w „Polminie” w Drohobyczu.
Członek Zw. Legionistów Polskich
Zmarł po 1932 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Borysław w walce o niepodległość, Borysław 1932; „Monitor Polski” nr 48/1932.