Urodził się 21 grudnia 1887 r. we Włodawie.
Podczas I wojny światowej w armii rosyjskiej, a potem w formacjach polskich na wschodzie.
Po 1918 r. w WP. Służył w 24 pp. Stopień kpt. piech. uzyskał ze starszeństwem z 1 kwietnia 1920.
W czerwcu 1921 r. pełnił służbę w Inspekcji Etapów 6 Armii. Następnie w 40 pp. Wiosną 1922 r. przeniesiony do 9 psap. Zweryfikowany jako kpt. sap. z 1 czerwca 1919 r., w latach 1922-1924 studiował w WSWoj w Warszawie. Z dniem 15 sierpnia 1924 r. awansował na mjr. sap. Po ukończeniu studiów 1 października przydzielony do Oddziału IIIa Biura Ścisłej Rady Wojennej. Od 28 lutego 1928 r. szef wydz. w Oddz. III Sztabu Generalnego. 2 stycznia 1929 r. został dowódcą X baonu 4 psap. Od 23 grudnia zastępca dowódca, od 28 stycznia 1931 r. dowódca 6 baonu saperów. Z dniem 31 grudnia 1933 r. przeniesiony w stan spoczynku.
Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach AK. Był wojskowym szefem komunikacji w Komendzie Głównej. Uczestnik powstania warszawskiego.
Zmarł po 1969 r. w Polsce.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; „Monitor Polski” nr 27/1934; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; Rocznik oficerski rezerw 1934.