Tomasz Okupniak

Urodził się 19 listopada 1895 r. w Łosińcu pow. Wągrowiec. Syn Jana i Rozalii z Banachów.

Ukończył czteroklasową szkołę powszechną w rodzinnej miejscowości (1910). Uczestnik strajku szkolnego (1906).

W 1912 r. opuścił rodzinny dom i przez rok terminował w zawodzie piekarza w Poznaniu. Następnie wyjechał do Bruckhausen w Nadrenii i podjął pracę zawodową w hucie.

Należał tam do Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”.

Podczas I wojny światowej w 1914 r. powrócił do kraju i pracował jako konduktor tramwajowy w Poznaniu.

W 1916 r. powołany do służby wojskowej w armii niemieckiej, był żołnierzem 58 pp. Walczył na froncie rosyjskim, a od listopada 1917 r. na zachodnim. Urlopowany, od czerwca 1918 r. pod pozorem choroby uchylał się od powrotu do służby. Przez trzy miesiące leczył się w szpitalu. 19 listopada został zdemobilizowany.

Po wybuchu powstania wielkopolskiego podjął służbę w 1 komp. wągrowieckiej. Brał udział między innymi w walkach o Chodzież, podczas których przejściowo dostał się do niewoli niemieckiej. Później walczył o Nakło. Przydzielony do taboru baonu wągrowieckiego, kierował biurem płatniczym. Później służył w Wojsku Polskim. W 1922 r. przeniesiony do rezerwy.

Nie mogąc znaleźć pracy w Poznaniu powrócił do Łosińca, gdzie pracował dorywczo. W tym też roku został członkiem PSL–„Piast”. W 1928 r. przeniósł się do Buszewa. Tam objął gospodarstwo o powierzchni pięciu i pół hektara. Ponadto przejął inne grunty; całość jego gospodarstwa wyniosła ok. 17,5 ha. W 1935 r. został radnym gminy Gołańcz.

Należał do Związku Powstańców Wielkopolskich.

Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. przedostał się do Warszawy, gdzie został woźnicą. Swoim wozem przewozić zaopatrzenie wojskowe i żywność. Po zakończeniu walk w październiku powrócił do Buszewa. W marcu 1940 r. eksmitowany z gospodarstwa, zamieszkał w niewielkim pokoju i podjął pracę w majątku niemieckiego gospodarza.

Po wyzwoleniu miejscowości (22 stycznia 1945) przez oddziały sowieckie powrócił do swojego gospodarstwa. Działał w Stronnictwie Ludowym. Był podsołtysem Buszewa. W marcu 1945 r. z ramienia SL wybrany radnym Gminnej Rady Narodowej w Gołańczy; funkcję tę sprawował do 1954 r. Następnie (1955–1959) radny Gminnej Rady Narodowej w Grabowie i członek jej prezydium.

Działał w Zjednoczonym Stronnictwie Ludowym i ZBoWiD.

Zmarł po 1975 r.

Odznaczony Medalem Niepodległości, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 5 kl.

Żonaty, miał potomstwo.