Urodziła się 30 kwietnia 1895 r. we wsi Bycice (Rycice?) pow. Puławy. Pracowała w ochronce dla dzieci wiejskich w Łopienniku Lackim.
Po wybuchu I wojny światowej, od października 1914 r. podjęła służbę w Polskiej Organizacji Wojskowej pod pseudonimem „Baśka”. Była kurierką i wywiadowczynią Oddziału Żeńskiego w Lublinie i Oddziału Lotnego w Łopienniku Lackim. W lipcu 1915 r. wstąpiła do Legionów Polskich; służyła w 5 Pułku Piechoty I Brygady LP. W sierpniu 1916 r. powtórnie skierowana do służby w POW. Od 28 marca 1917 r. kierowała kolportażem prasy w okręgu lubelskim.
W niepodległej Polsce, po 11 listopada 1918 r. wstąpiła do Wojska Polskiego. Podczas wojny z Rosją bolszewicką 1919–1920 służyła w oddziale operacyjnym sztabu 1 Dywizji Piechoty Legionów. Po wojnie prawdopodobnie pracowała w administracji państwowej w Wilnie (połowa lat 20.). W drugiej połowie lat 30. była urzędniczką w Prezydium Rady Ministrów w Warszawie. Należała do Związku Legionistów Polskich, Związku Peowiaków i Stowarzyszenia Peowiaczek (wybrana do Zarządu Głównego, od 1933 skarbnik, od 1935 sekretarz i wiceprezes, od 5 grudnia 1937 wiceprzewodnicząca ds. prowincji, od 2 kwietnia 1939 przewodnicząca). Od grudnia 1937 r. wchodziła w skład Komisji Współpracy Legionowo-Peowiackiej. W latach 1933–1939 w składzie Zarządu Głównego Związku byłych Kurierek, należała też do Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny.
Po klęsce kampanii wrześniowej 1939 r. brała udział w działalności konspiracyjnej w Warszawie. Od roku 1940 należała do Związku Walki Zbrojnej, do marca 1941 kierowała zespołem kolporterek w Wydziale Kolportażu Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej ZWZ. Na przełomie 1942/1943 r. została dowódcą plutonu sabotażowego Dywersji i Sabotażu Kobiet Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej pod pseudonimem. „Alina”. Brała udział między innymi w akcji gazowania kin w Warszawie i w ataku żołnierzy z baonu AK „Zośka” na Kępę Latoszkową koło Wilanowa (noc 26/27 października 1943). Jednocześnie uczestniczyła w politycznej konspiracji piłsudczyków. Należała do grupy „Myśli Politycznej”, potem najprawdopodobniej do Konwentu Organizacji Niepodległościowych. Uczestniczka powstania warszawskiego 1944 r.; walczyła na Woli i Starym Mieście w szeregach pułku AK „Broda 53”. Po kapitulacji powstania, razem z ludnością cywilną opuściła miasto.
Po wojnie wróciła do Warszawy, gdzie pracowała w Wydziale Prawnym przedsiębiorstwa Film Polski. Brała udział w działalności antykomunistycznej. Od kwietnia 1946 r. współpracowała ze Stronnictwem Niezawisłości Narodowej. Od sierpnia do października tego roku pomagała w przepisywaniu na maszynie pisma „Głos Opozycji”. Zmarła 20 sierpnia 1959 r. w Warszawie.
Była zamężna.
Odznaczona Krzyżem Niepodległości z mieczami i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.
M. Gałęzowski, Wierni Polsce. Ludzie konspiracji piłsudczykowskiej 1939–1947, Warszawa 2005; „Monitor Polski” 1931, nr 156; I. Ziemiański, Praca kobiet w P.O.W.-Wschód, Warszawa, 1933; F. Żurek, Powiat krasnostawski w walce o wolność, Warszawa 1937.