Urodził się 20 lutego 1900 r. w Kałudze. Syn Alojzego i Jadwigi z Duszyńskich. Od 1918 r. służył w Armii Polskiej gen. Józefa Hallera, z którą w 1919 r. powrócił do kraju. Do 1920 r. w WP. W niepodległej Polsce funkcjonariusz Policji Państwowej. Na początku lat 30. mieszkał we wsi Malecz pow. Prużana, następnie Wielki Las. Uzyskał stopień przodownika. W 1939 r. był komendantem posterunku w Rudnikach pow. Prużana. Podczas kampanii 1939 r. zapewne 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie. Wywieziony na podstawie listy nr 054/1 z 5 maja 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze. Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie awansował na aspiranta. Żonaty z Franciszką Niemczynowską. Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. I, Warszawa 2005; „Monitor Polski” nr 12/1932.