Urodził się 1 maja 1896 r. w Daruvar. Syn Gjuro, kolejarza, i Josipy z d. Budalek.
Uczył się w gimnazjum w Podgórzu.
Od 1911 r. należał do skautingu. Uczestniczył w zlocie skautowym we Lwowie (1913).
W czasie I wojny światowej w 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich. Służył w sanitariacie 2 pp LP, uzyskując stopień plut. Chory, w lipcu 1915 r. przebywał w szpitalu rezerwowym nr 1 w Wiedniu. Ranny w 1915 r., w następstwie rany uznany za niezdolnego do służby i zwolniony z Legionów.
Powrócił do nauki w gimnazjum św. Anny w Krakowie. Po uzyskaniu matury (1916) studiował filozofię na uniwersytetach w Grazu, Wiedniu, Krakowie i Tuluzie (1925), uzyskując doktorat.
Slawista, w 1924 r. został lektorem języka chorwackiego na Uniwersytecie Jagiellońskim. Kolejno był dyrektorem Szkoły Handlowej w Proszowicach, nauczycielem języka polskiego w Państwowym Klasyczno-Humanistycznym Gimnazjum w Królewskiej Hucie (od 1927), dyrektorem administracyjnym Śląskiego Instytutu Pedagogicznego (od 1928) oraz Państwowego Gimnazjum Klasycznego i Humanistycznego w Katowicach (od 1932) oraz wykładowcą na Wyższym Studium Handlowym w Krakowie. Od 1938 r. wizytator szkół średnich Kuratorium Okręgu Szkolnego Krakowskiego.
Od 1918 r. uczestniczył w pracach organizacyjnych na rzecz zbliżenia polsko-jugosłowiańskiego. Organizował odczyty, wycieczki do Jugosławii, kolonie dla młodzieży w tym kraju. Sekretarz Tow. Polsko-Jugosłowiańskiego w Katowicach.
Działacz społeczny; był członkiem zarządu okręgu Zw. Legionistów Polskich w Katowicach, wiceprezesem Tow. Nauczycieli Szkół Średnich i Wyższych, przewodniczącym Komitetu Międzyszkolnego w Katowicach. Autor prac o literaturze i kulturze Słowian południowych.
Podczas II wojny światowej 6 listopada 1939 r. z innymi pracownikami wyższych uczelni aresztowany przez Niemców. Osadzony w więzieniu przy ul. Montelupich oraz przy ul. Mazowieckiej w Krakowie. Następnie więziony we Wrocławiu, a potem w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen. Wybrany przez współwięźniów na „męża zaufania”. 8 lutego 1940 r. zwolniony z obozu. Brał udział w tajnym nauczaniu na poziomie gimnazjalnym i uniwersyteckim. Formalnie pracował w szkole zawodowej.
W 1945 r. powrócił do pracy w Kuratorium Krakowskim i w Instytucie Języków Słowiańskich Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1946–1971 wykładał gramatykę opisową i historię języka serbsko-chorwackiego. Od 1951 r. kierował Studium Praktycznego Języków Obcych, był sekretarzem Studiów Słowiańskiego. W 1956 r. mianowany zastępcą profesora w katedrze filologii słowiańskiej, a w 1961 r. uzyskał stanowisko docenta. Autor prac specjalistycznych z dziedziny kroastyki.
Zwolennik współpracy polsko-chorwackiej.
Zmarł 16 września 1978 r. w Krakowie. Pochowany na tamtejszym Cmentarzu Rakowickim.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości oraz jugosłowiańskim orderem św. Sawy 4 kl.
Żonaty (od 27 VI 1925) z Kazimierą Zamoyską, miał z nią syna Mirosława (1926-4 XII 2004), historyka, prof. Uniwersytetu Jagiellońskiego, oraz córkę Maję, farmaceutkę.
Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 171/1933; www.malopolskawiiwojnie.pl (dostęp 1 IV 2017)