Urodził się 20 września 1878 r. we wsi Marianka pow. Mińsk Mazowiecki. Syn Stanisława, rolnika, oraz Marianny z Żukowskich.
Do roku 1894 r. mieszkał w rodzinnej wsi, po czym wyjechał do Łodzi w poszukiwaniu pracy. Pracował jako tkacz w Widzewskiej Manufakturze i kilku innych fabrykach. Od roku 1904 należał do Polskiej Partii Socjalistycznej, oraz Organizacji Bojowej PPS ps. „Głowacki”. W latach 1905–1906 był członkiem Komitetu Dzielnicowego PPS Łódź–Górna. Zajmował się działalnością agitacyjną oraz kolportażem druków. Po rozłamie w PPS w listopadzie 1906 r. przeszedł do PPS–Frakcji Rewolucyjnej. Uczestniczył w akcji bojowej na pocztę przy ul. Łąkowej w Łodzi (17 maja 1907), za co został aresztowany i 3 października 1908 r. skazany na karę śmierci. Wyrok zamieniono na karę 20. lat katorgi. Do rewolucji lutowej 1917 r. w Rosji przebywał w Irkucku. Uwolniony, działał na terenie Odessy. Należał do SDKPiL. Uczestniczył w tworzeniu władz bolszewickich na tym terenie. Po zajęciu miasta przez wojska państw koalicji działał nielegalnie.
Od 1919 r. należał do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski. W końcu 1921 r. powrócił do Łodzi.
Przez okres dwóch lat pozostawał bez zatrudnienia. W październiku 1923 r. objął funkcję woźnego w szkole powszechnej. W styczniu 1927 r. zwolnił się z pracy i wyjechał do Korytowa w pow. Błonie.
Zmarł po 1937 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami.
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; M. Kołodziejczak, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. I, Warszawa 1985; Księga Polaków Uczestników Rewolucji Październikowej 1917–1920. Biografie, Warszawa 1967; S. Martynowski, Polska bojowa, Łódź 1937; „Monitor Polski” 1937, nr 64.