Urodził się 21 stycznia 1884 r. w Warszawie. Syn Ludwika, przedsiębiorcy, i Eleonory, brat Konstantego (zob.).
Ukończył gimnazjum w Mariampolu (1904), po czym w latach 1906–1912 studiował w Krakowie na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Od 1908 r. należał do ZWC, a potem Związku Strzeleckiego. Ukończył kurs oficerski Związku Strzeleckiego w Krakowie.
Po wybuchu wojny od 7 sierpnia 1914 r. dowodził III plut. 9 komp. strzeleckiej (potem: 3 komp. V baonu 1 pp LP). 9 października 1914 r. mianowany ppor. piech. 15 kwietnia 1915 r. przeniesiony na dowódcę plut. do 4 komp. VI baonu I Brygady, stanowisko to zajmował, z przerwami na leczenie, aż do kryzysu przysięgowego. Podczas walk na Wołyniu ranny 6 listopada 1915 r. pod Wielką Miedwieżą, do 15 grudnia leczył się w szpitalach w Krakowie, Zakopanem i Nowym Targu. Ponownie ranny 5 lipca 1916 r. pod Kościuchnówką, do 30 października przebywał w szpitalu w Krakowie. W następstwie kryzysu przysięgowego 20 lipca 1917 r. internowany przez Niemców w Beniaminowie.
Zwolniony 1 lutego 1918 r., wyjechał do Krakowa, gdzie wstąpił do POW. Był dowódcą sekcji w oddziale lotnym, uczestniczył w rozbrajaniu Austriaków.
Awansowany z dniem 1 listopada na por. piech., w szeregach 5 pp leg uczestniczył w walkach z Ukraińcami w okolicach Lwowa. W styczniu 1919 r. przeniesiony do 6 pp leg, dowodził komp. Podczas działań przeciwko bolszewikom na froncie litewsko–białoruskim 9 lipca został ranny. Po powrocie ze szpitala od 30 sierpnia dowodził 2 komp., a od 4 grudnia 5 komp. Chory, od 19 kwietnia do 25 maja 1920 r. leczył się na tyłach, po czym powrócił do pułku. Od 1 lipca dowodził 8 komp. 10 września został oddany do dyspozycji dowództwa 2 Armii; przebywał w nim do zakończenia działań wojennych. 20 stycznia 1921 r. przydzielony do 2 komp. 6 pp leg, 25 października został przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
7 marca 1923 r. powołany do służby w Straży Granicznej, już 17 lipca został zdemobilizowany.
24 kwietnia 1925 r. podjął służbę czynną, jako oficer rezerwy, w 45 pp. 13 września przeniesiono go na pięciomiesięczny kurs doszkalający młodszych oficerów w Chełmnie. Po jego ukończeniu otrzymał dowództwo 6 komp. swojego pułku. Z dniem 31 marca 1926 r. przeszedł w stan spoczynku.
W następstwie wypadku z bronią zmarł 19 maja 1926 r. w majątku Czeresa. Pochowany na cmentarzu w Miorach pow. Brasław.
Odznaczony czterokrotnie Krzyżem Walecznych, pośmiertnie otrzymał Krzyż Niepodległości.
CAW, akta personalne 623; J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914–1918 t. 1, Kraków – Warszawa – Zalesie Górne 2017; Corpus Studiosorum Universitatis Iagellonicae 1850–1918 t. III, Kraków 1999; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914–1917. Słownik biograficzny t. I, Warszawa 2005; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; „Dziennik Personalny MSWojsk” nr 49/1926; Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego t. I: Tradycja, Warszawa 1939; T. Kasprzycki, Kartki z dziennika oficera I Brygady, Warszawa 1934; Materiały do historii I Brygady, „Żołnierz Legionów i POW” nr 3–4/1939; „Monitor Polski” nr 296/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924; S.F. Składkowski, Beniaminów 1917–1918, Warszawa 1935.