Bojownikom niepodległości

Wacław Banasiuk

(1898–po 1945)

Urodził się 27 listopada 1898 r. w Woli Orzeszowskiej pow. Węgrów. Syn Piotra i Antoniny z Gąlarzów (?).

W czasie I wojny światowej w POW ps. „Czesław Banaszewski”.

W niepodległej Polsce w Policji Państwowej. Był m.in. komendantem posterunku w Jeremiczach pow. Stołpce. Uzyskał stopień st. przodownika.

Podczas kampanii 1939 r. 19 września przeszedł na Litwę i został internowany. Po jej aneksji przez ZSSR 14 lipca 1940 r. wywieziony do obozu w Kozielsku. W okresie od 16 maja do 27 lipca 1941 r. więziony w obozie w Ponoj (obłast murmańska). Po podpisaniu umowy Sikorski-Majski 4 września został uwolniony. Wstąpił do Armii Polskiej w ZSSR.

Dalsze jego losy są bliżej nieznane.

Zmarł po 1945 r.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Źródła

W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 258/1933.