Bojownikom niepodległości

Wacław Bednarski

(1896–po 1933)

Urodził się 25 września 1896 r. w Narolu pow. Cieszanów. Syn Józefa i Antoniny z Ambraszkiewiczów.

Od stycznia 1913 r. członek II PDS w Krakowie.

W czasie I wojny światowej od 16 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich ps. „Madejski”.  W składzie 2 pp LP 30 września wyruszył na front karpacki. Ranny 29 października podczas bitwy pod Mołotkowem, w marcu 1915 r. leczył się w szpitalu garnizonowym nr 17 w Budapeszcie i w Wiedniu. Po rekonwalescencji powrócił do szeregów. Uzyskał stopień sierż.; potem dostał się do niewoli rosyjskiej. Później powrócił z niej, zapewne drogą wymiany jeńców.

Po kryzysie przysięgowym w lipcu 1917 r. internowany w Szczypiornie. Po uwolnieniu z obozu podjął służbę w POW w Kozienicach.

W niepodległej Polsce w Policji Państwowej. W 1933 r. posiadał stopień st. posterunkowego. Mieszkał w Dobrowlanach.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915; Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 24/1933.