Wacław Borowy

Urodził się 19 maja 1890 r. w Tuszynku koło Łodzi. Syn Teofila, rządcy, i Florentyny ze Świeckich. Ukończył gimnazjum gen. Pawła Chrzanowskiego w Warszawie (1908). Podjął wówczas studia na Uniwersytecie Lwowskim, które kontynuował na Wydz. Filozoficzny Uniwersytetu Jagiellońskiego, uzyskując doktorat (1914). Od 1913 r. członek Polskich Drużyn Strzeleckich w Krakowie. Otrzymał stopień podoficera kadeta. W latach 1916-1919 pracował jako nauczyciel szkół prywatnych w Warszawie, następnie był asystentem Archiwum Skarbowego (1919). W 1920 r. pełnił służbę w 201 pp Armii Ochotniczej. Pracował jako bibliotekarz w bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego (1920-1928), radca Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, docent języka i literatury polskiej w School of Slavonic Studiem uniwersytetu w Londynie (1930-1935). W latach 1921-1922 był redaktorem „Przeglądu Warszawskiego”, a w 1932 r. został członkiem-korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności. W latach 1936-1938 pracował jako dyrektor biblioteki Uniwersytetu J. Piłsudskiego w Warszawie. Od 1938 r. jako prof. objął katedrę historii literatury polskiej na tej uczelni. Krytyk literacki, w 1928 r. otrzymał nagrodę Polskiego Tow. Wydawców, w 1930 r. Kasy im. Mianowskiego, a w 1937 r. ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Podczas kampanii 1939 r. był członkiem grupy nasłuchowej Polskiego Radia. Podczas okupacji niemieckiej mieszkał w Zalesiu. Uczestniczył w działalności konspiracyjnej. Od 1940 r. wykładał na tajnych kompletach uniwersytetu, współpracował też z prasą konspiracyjną. Jako redaktor i jeden z autorów przygotował pracę o sytuacji kultury polskiej pod okupacją, która została wydana w języku angielskim w 1945 r. Po powstaniu warszawskim brał udział w ratowaniu bibliotek stolicy. Od 1945 r. ponownie wykładał na Uniwersytecie Warszawskim. Był także kuratorem Studium Anglistycznego. Zmarł 16 października 1950 r. w Warszawie. Odznaczony Medalem Niepodległości, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 4 kl. i złoty Krzyż Zasługi. Żonaty (od 23 IV 1919) z Julią Baranowską. Jest patronem ulicy w Warszawie.