Wacław Budzyński

Urodził się 12 grudnia 1891 r. w Warszawie.
Ukończył gimnazjum w rodzinnym mieście, po czym studiował w Krakowie i Paryżu.
W Paryżu wstąpił do Zw. Strzeleckiego.
Od 1914 r. w Legionach Polskich. W 1915 r. przeszedł do kawalerii. Jako kpr. służył w 1 szw. 1 puł LP.
Po kryzysie przysięgowym w lipcu 1917 r. internowany przez Niemców w Szczypiornie, a później w Łomży. Potem zwolniony.
Po 1918 r. w WP. W 1920 r. służył w 1 pszwol. W 1921 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. kaw. z 1 czerwca 1919 r.
Działacz oświatowy: założyciel i kierownik Zw. Teatrów Ludowych, szkoły dla instruktorów kultury, pisma Teatr Ludowy (1920-1922).
Od 1923 r. przebywał w Paryżu. Tam był założycielem Zw. Towarzystw im. J. Piłsudskiego, współwydawcą pisma Gazeta Polska-Polonia Nova, współwłaścicielem biura porad prawnych oraz dyrektorem Dziennika Polskiego.
Po powrocie do kraju pracował jako dziennikarz w Łodzi. Był jednym z organizatorów Porozumienia Młodej Prasy. Po 1934 r. został członkiem prezydium Światowego Zw. Polaków z Zagranicy.
W 1935 r. wybrany na posła do Sejmu RP w okręgu wyborczym nr 21 (Sieradz). Członek Grupy „Jutro Pracy”, Koła Rolników Sejmu i Senatu, Parlamentarnej Grupy Łódzkiej, klubu OZN (od 1937 r. – 13 kwietnia 1938 r. został wykluczony za naruszenie karności organizacyjnej). Funkcję poselską sprawował do 1938 r.
Po kampanii 1939 r. w październiku aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD.
W tym też roku zginął prawdopodobnie w więzieniu w Baranowiczach.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i trzykrotnie Krzyżem Walecznych.
Opublikował: Z pierwszym szwadronem 1-go pułku ułanów Pierwszej Brygady Legionów Polskich w roku 1915-1916, Warszawa 1920.