Urodził się 28 lutego 1889 r. w Rutkach, Łomżyńskie. Syn Tomasza, adwokata, i Franciszki z Wielońskich.
Początkowo uczył się w gimnazjum w Łomży, skąd po strajku szkolnym przeniósł się do Carskiego Sioła. Później kształcił się w gimnazjum gen. Pawła Chrzanowskiego w Warszawie, maturę uzyskał w Petersburgu. Zapewne od 1911 r. studiował na Wydz. Fizyko-Matematycznym uniwersytetu w Nancy, jednak studiów nie ukończył.
Literat, debiutował na łamach łomżyńskiego czasopisma „Wspólna Praca”, napisał dramaty Jesień i Majowe nabożeństwo.
W czasie I wojny światowej wstąpił do Legionu Puławskiego. W jego składzie uczestniczył w walkach na froncie w 1915 i 1916 r. Później pełnił służbę w I Korpusie Polskim w Rosji. Po jego demobilizacji w 1918 r. powrócił do kraju.
W 1920 r. pełnił służbę w Biurze Prasowym MSWojsk.
Mieszkał w Warszawie. Był literatem, współpracował z „Gazetą Warszawską” (potem: „Warszawskim Dziennikiem Narodowym”), w której przez wiele lat był kierownikiem działu literackiego oraz recenzentem teatralnym. Wyjeżdżał często do Włoch, Jugosławii, Rumunii, Czechosłowacji, Algierii, Palestyny i Brazylii. Autor nowel, opowiadań, dramatów.
Członek świecki zakonu OO.Dominikanów.
Podczas II wojny światowej współpracownik tajnej prasy narodowej.
Zmarł 29 września 1944 r. w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym na Powązkach w Warszawie.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty (od 1913) z Wandą Nowacką, a potem (od 1929) z Jadwigą Nowacką.
P. Grzegorczyk, w: Polski Słownik Biograficzny t. VI z 1948; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 24/1933.